نباید بگذاریم چراغ انتخابات خاموش شود

ایران عزیز میراث الهام بخش و مشترک ماست. سرزمینی با استعدادهای سرشار که هر کدام به تنهایی منشا آثار و برکاتی فراوانند.جدا از منابع سرزمینی، جغرافیایی و ژئوپلیتیک، ایران ما واجد والاترین دارایی ها بلکه مهمترین دارایی در جهان امروز یعنی نیروی انسانی ناب و خلاق است . اما این درد را به کجا می توان برد ، که علیرغم این استعداد‌های متنوع ، *در صورتیکه کمتر در چنبره منازعات سیاسی می افتادیم و همه ما ، تاکید میکنم ، همه ما ، نگاهی عقلایی ، به منافع ملی کشور داشتیم‌ ، می توانستیم حتی در مقابله با وقایع دشمن ساخته هم سریعتر فائق آمده و شاهد نتایج بسیار مطلوبتری باشیم*  . ‌‎انباشتی از نارضایتی عمومی و غیرمطلوب بودن شرایط کشور را امروز براحتی می‌توان ادراک کرد. ‌‎امروز از مسولین عالی تا عموم مردم از طیف های متفاوت فکری، فرهنگی و سیاسی چنین حسی را تجربه می‌کنند. ‌‎هدف این نوشته برشمردن این کاستی‌ها نیست که یقینا مردم از آن آگاه‌ترند. باید پذیرفت که میوه و محصول این شرایط، وضعیت نامطلوب به همراه خسارات مادی و معنوی فزاینده است. ‌‎این در حالی است که ایران عزیز ما در فردای پس از انقلاب از چنان انرژی و توانایی زایدالوصفی برخوردار بود که تنها می توان در لابلای سطور تاریخ آن را جستجو‌کرد و در باره آن‌سخن‌گفت . *امروز ‌‎در حالی که بسیاری از مسئولان ادوار ماضی که اینک بعضاً در صف منتقدان جدی شرایط کنونی اند ، از گذشته خود نادم و تعدادی با سرسپردن در رویای نامحتوم تونل زمان به حسی از ندامت نزدیک شده اند، اینجانب بر این حقیقت پای می فشارم که ما نسلی بودیم که رویا داشت و توانست تحت زعامت امام عظیم الشان آن رویا را محقق کند*. ‌‎انقلاب اکسیری رهایی بخش و الهام آفرین بود که توانست انرژی های ملتی در بند را رها کند.فارغ از لفاظی های این زمانه که چون عقاب ها صحنه را ترک گفته اند ، به صراحت معتقدم که ما از گذشته خود پشیمان نیستیم. ‌‎)انقلاب ها بر اساس اما و اگرو کاشکی ها شکل نمی گیرد ( ، حقیقت مطلوبی است که چون محقق شده پس باید متولد می شده است.معجزه انقلاب با توانایی تاریخی خود بسیاری از عقب ماندگی ها را جبران کرد و شکوه استقلال و خودباوری را به بار نشاند.جنگ ویرانگری را که در آن‌دشمن مستظهر به حمایت همه جهان سلطه در کنار صدام حسین دیکتاتور حیوان صفت عراق بود با سربلندی به پایان رساند.اما این کدام ارگانیسم یا کالبد سیاسی، اداری یا فرهنگی است که پس از چهل و پنج سال لااقل در برخی از اعمال و رویه ها و روشها ، نیازمند بازبینی و بازنگری و اصلاح و حرکت به سمت بهتر شدن نباشد.

ما می توانستیم بهتر از آنچه که امروز با آن مواجهیم عمل کنیم.ما می توانستیم و می توانیم ذیل همان آرمان هایی که انقلاب را به ثمررساند و از تمامیت ارضی کشور دفاع کنیم و در سایه سار خدمات دولت های تابعه رهبری، سازندگی و اصلاحات و اعتدال ، قدم ها بلندتری برداشت ، گامهای بلندتری برداریم.ما می توانستیم و اکنون نیز می توانیم جلوی نفوذ مفسدان ، فرصت طلبان و متحجران را بگیریم.ما می توانستیم و معتقدم می توانیم ، انقلاب امام و دوران پس از ایشان را در عین مودت و تعامل و صداقت و البته نقد خردورزانه و خیرخواهانه به عصر کار عقلانی و تعامل همه جانبه بدل کنیم. همه اینها شدنی بود و البته شدنی نیز هست.و صد البته در کارنامه نظام جمهوری اسلامی از این دست اقدامات مفید کم نبوده است. ‌‎با سرمایه های اعتماد عمومی، توانمندی و کارایی سیستماتیک، همدلی ساختاری، انتقال تدریجی تجارب نسلی، تعمیق ارزش های انسانی و اخلاقی انقلاب اسلامی و کنارگذاشتن منازعات بی حاصل و اتفاق همه نخبگان اقطاب سیاسی کشور و احزاب حول محور منافع ملی ، محیطی اخلاقی تر ، خردورزانه تر ، جامعه مطلوبتری را بنا نهیم.هنوز برای این مهم وقت هست. نه براندازی و نه تحریم راهکار مواجهه با این بحران ها نیست.ما نیازمند بازخوانی صادقانه نقش و سهم‌ و جایگاه هر کدام از ما در تحقق وضعیت موجود هستیم. هرگونه نقد سازنده در گرو مسئولیت همگانی است. هیچگاه دولتها و حکومت ها به تنهایی مسئول همه ناکارآمدی ها نیستند، هر چند که بعضاً نقش افزونتری دارند.امروز عبرت آموزی از تجربه های مختلف بشری ، لزوم گفتگوی طرفینی و راهبرد میانداری را برای تحقق فهم اداراکی و عقلانی از راهبردهای گروههای موثر سیاسی و اجتماعی و احزاب ، در کنار عدم تحقیر حاکمیت و تن نسپردن به عناصر بیرونی و غیرملی و طرد ارزیابی های نا دقیق را ، ضروری می سازد. نه منتقدان ومخالف درون نظام‌ امروز می توانند ، حکومت را تحقیر و طرد نمایند ، وامیدوار باشند که تداوم وضع موجود به نفع منافع ملی است و نه حکومت می تواند عرصه را بر رجال صادق، زنان و مردان مستقل و احزاب ملی و گروههای موثر اجتماعی ببندد.پایان و انتهای هر مجادله و چالشی لزوماٌ

از طریق گفتگوهای موثر طرفینی محقق می شود. ‌‎ایران به گروه، فرد و جریان خاصی تعلق ندارد.ایران حتی به نهادهای انقلابی و نهادهای مهمی‌‎ چون شورای نگهبان هم تعلق ندارد.ایران میراث کهن ماست.مام وطن به همه فرزندان خود نیازمند است*.این نکته ای است که بارها در سخنان مقام معظم رهبری نیز آمده است.[این که برای امور مهمی چون انتخابات که به هویت و استقلال و امنیت ایران بستگی دارد، حتی مخالفین جمهوری اسلامی نیز باید ورود کنند. همه آنهایی که به این کشور عشق می ورزند و عضو خانواده بزرگ ایرانیان هستند]. می دانم  و با شما موافقم که هیات های اجرایی و نظارت و شورای نگهبان باید بهتر عمل کنند و این رفتارها حتی در مواردی مهم در تعارض با خواسته های رهبری معظم انقلاب بوده است و در گذشته نزدیک‌ به صراحت مورد انتقاد ایشان قرار گرفته است. { اما حقیقت غیر قابل انکار اینست که ، در حالی که جامعه جهانی در التهاب است و آتش فتنه صهیونیستی خاورمیانه را با تهدید آتش افروزی روبرو کرده، تضعیف نهاد انتخابات می تواند یک تهدید بالقوه امنیتی نیز محسوب می شود.به این انتخابات و سازوکارهای آن شاید انتقادات و ایرادات مهمی وارد باشد، اما نباید بگذاریم کنه و ذات این انقلاب که مشارکت و سروری مردم بر همه ارکان است ، مورد تضعیف واقع شود}.{نباید بگذاریم چراغ انتخابات خاموش شود.کناره گیری هر یک از آحاد مردم فرصت لازم را به کج اندیشان و متحجران و خودکامگان خواهد داد.ما نباید هیزم آتش آن نگره های ناصواب باشیم}.هر فردی که ایران،ملت و امنیت خود را دوست دارد در انتخابات شرکت کند.

نابودی یک ملت تنها در نتیجه فقر، بی اعتمادی،ناکارآمدی و ... محقق نمی شود.نابودی یک ملت زمانی از راه می رسد که امید و رویایی نداشته باشد.

‌‎محمد شریعتمداری