حسین شریعتمداری: پس چرا ائتلاف نمیکنند؟!
ائتلاف نامزدهای جبهه انقلاب و حضور تککاندیدایی در صحنه، یک ضرورت اسلامی و انقلابی است و نادیده گرفتن آن ـ بدون تعارف و با عرض پوزش ـ با شخصیت انقلابی نامزدها همخوانی نداشته و دور از انتظار است! انتظار آن است که هریک برای کنار رفتن به نفع دیگری پیشقدم شوند، نه آن که پا پس بکشند!
به گزارش منیبان، حسین شریعتمداری در کیهان نوشت: ۱- تا این ساعت از چهارشنبه شب ۶ تیرماه که این وجیزه نوشته میشود، از ائتلاف در اردوگاه نامزدهای ریاست جمهوری چهاردهم خبر موثقی در دست نیست. اگرچه زمزمههای جستهگریختهای از احتمال ائتلاف به گوش میرسد، ولی هنوز به بارقه امیدبخشی تبدیل نشده است که امید است بشود! اصرار نامزدهای جبهه انقلاب -بهتر است گفته شود برخی از اطرافیان آنها- بر خودداری از ائتلاف و تبدیل عرصه چند کاندیدایی به یک کاندیدا، در حالی است که بعید است از ضرورت حیاتی ائتلاف و دغدغه بارها بر زبان و قلم آمده دلسوزان و مردم انقلابی بیخبر باشند! پس چرا ائتلاف نمیکنند؟!
۲- از حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام است که «ما لا یدرک کلّه لا یترک کلّه ... اگر همه آنچه را که میخواهیم به دست نیاوریم، نباید همه آنچه را که در دست است، از دست بدهیم». به وضوح میتوان دید که حضور چند نامزد همسو در انتخابات پیشروی آرای آنان را به چند بخش جداگانه تقسیم میکند و هر بخش در یکی از سبدهای رای ریخته میشود. بدیهی است که در این حالت، توان رقابت نامزدهای همسو با رقیبی که در سوی دیگر ایستاده است کاهش مییابد. این نکته بدیهیتر از آن است که درستی آن قابل مناقشه باشد. بدیهی نیست؟ معلوم است که هست، پس خودداری از ائتلاف برای چیست؟!
۳- ممکن است هر یک از دو کاندیدای مطرح «سبد رای» خود را از دیگری افزونتر بداند و براساس این برداشت، ادامه حضور خود را بر دیگری بایستهتر بداند و یا هر یک از آنها در مقایسه با دیگری مجموعه ویژگی و مختصات لازم برای ریاست جمهوری را در شخصیت خود افزونتر از طرف دیگر تلقی کرده و از این روی خود را برای تصدی جایگاه ریاست جمهوری (البته با انگیزه خدمت) شایستهتر از دیگری بداند.