تحریم برای هر تفکری نعمت باشد برای مردم نکبت است/ یک قطره نفت ما در مقصد به نام ایران تخلیه نمی شود

به گزارش منیبان، اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور در دولت های یازدهم و دوازدهم، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:

تحریم صنعت نفت یک تاثیر بلندمدت و ماندگار دارد و یک تاثیر آنی و فوری. نبود سرمایه گذاری کافی برای توسعه میدان های نفت و گاز خصوصاً میادین مشترک با دیگر کشورها، سبب شده است ظرفیت تولید روزانه نفت ایران طی ده سال گذشته از ۴ میلیون بشکه به کمتر از سه میلیون و سیصد هزار بشکه برسد.

این در حالی است که ظرفیت تولید نفت عراق در همین مدت از دو میلیون وهفتصد هزار بشکه به چهار میلیون و ششصد هزار بشکه رسیده است. در چشم انداز بیست ساله هدف این بود که تولید ما همواره یک میلیون بیش از عراق باشد.

بدون برگشت به شرایط عادی امکان تولید ثروت و پیشرفت چشمگیر شدنی نیست. زمان زیادی از دست رفته و فرصت زیادی هم باقی نمانده.

دوران طلایی نفت رو به افول گذاشته و به تدریج اهمیت خود را از دست می دهد و تمام دارندگان ذخایر نفت می کوشند منابغ زیرزمینی نفت را به ثروت روی زمین تبدیل کنند. تحریم دست و پای ما را بسته و اگر دیر بجنبیم ممکن است بخشی از این ثروت عظیم برای همیشه زیر زمین باقی بماند و دیگر به کار نیایید.

رویکردهایی که سبب اجماع سازی بین المللی علیه کشور و منجر به تحریم می شود برای مردم هزینه‌زا و خطرناک است. 

این تفکر خطرناک از ابتدا با تحلیل های نادرست و هیاهوی فراوان گمان می کرد ایران تحریم نمی شود. بعد که با شعارهای وهم آمیز و اقدام‌های تحریک آمیز این همه قطعنامه بر ضد کشور درست کرد باز خسارت بار بودن تحریم را انکار کرد و حال که منابع سرمایه‌گذاری از بین رفته و تورم سرسام آور امان مردم را بریده، باز واقعیتی که در شاخص های سرمایه گذاری، تولید، تورم و اشتغال نادیده می‌گیرد.

مدام از برنامه‌های چندهزار صفحه‌ای می‌گویند؛ باید بدانیم که برنامه نداشتن بهتر از برنامه مخرب داشتن برای کشور است.

مشکل فوری‌تر و آنی‌تر، تحریم شدن کل زنجیره‌ی صادرات نفت و فرآورده های نفتی و پتروشیمی است که نه تنها خرید و فروش را در بر می گیرد که حمل، بیمه، بازرسی و پرداخت آن را شامل می‌شود. دور زدن تحریم یعنی گریختن از رصد تمام موارد ذکر شده.

یک قطره نفت ما در مقصد به نام ایران تخلیه نمی شود و یک سنت از وجه آن نیز به حساب‌های رسمی کشور واریز نمی شود. مجموعه اقدام‌هایی که برای گم کردن منشا محموله های ایران انجام می شود، به جز مخاطراتی که دارد هزینه فراوانی هم دارد. موضوع فقط ارزان تر فروختن نیست. هزینه‌های رساندن محموله به مقصد در شرایط تحریم چشمگیر است.

ضمن اینکه با وجهی که به شکلی غیرمتعارف دریافت شده، خرید مایحتاج مردم هم گرانتر تمام می‌شود. این در حالی است که در شرایط غیر تحریمی می‌توان سرمایه و شبکه مالی فعالان تجاری این حوزه را به سمت سرمایه گذاری برای تولید هدایت کرد. و نفت را با هزینه‌ی کمتر و به  قیمت بیشتر فروخت.

تحریم برای هر تفکری نعمت باشد برای مردم نکبت است.