ما دولت بدون سایه می‌خواهیم
سعید زارعیان
دولت سایه به سازمان‌ها و افراد غیررسمی و پشت پرده‌ای اطلاق می‌شود که بدون داشتن سمت رسمی در حکومت، تأثیر زیادی بر تصمیم‌گیری‌ها و سیاست‌گذاری‌های کشور دارند. این نهادها و افراد در ظاهر دیده نمی‌شوند اما قدرت واقعی در دستان آنهاست.
وجود دولت سایه معایب فراوانی دارد. اولاً، کاهش شفافیت و پاسخگویی را به همراه دارد. وقتی تصمیمات کلان کشور در پشت درهای بسته و بدون نظارت عمومی گرفته می‌شود، اصول دموکراسی و پاسخگویی تضعیف می‌گردد. دوماً، این نهادهای پنهانی می‌توانند فساد را افزایش دهند زیرا نبود نظارت عمومی و شفافیت فرصت‌هایی برای سوءاستفاده از قدرت و منابع مالی ایجاد می‌کند. سوماً، دولت سایه باعث تضعیف دموکراسی و بی‌ثباتی سیاسی می‌شود و مانع از انجام اصلاحات ضروری در سیستم حکومتی و اداری می‌گردد.
مردم ایران از دولت سایه می‌ترسند و این ترس به دلایل معقولی است. آنها می‌دانند که تصمیمات مهم و تأثیرگذار کشور در دست نهادها و افرادی است که پاسخگوی مردم نیستند. این احساس بی‌قدرتی و نبود شفافیت، باعث کاهش اعتماد عمومی به نهادهای دولتی می‌شود. به همین دلیل است که مردم از حاکمیت فاصله می‌گیرند و این مسئله در انتخابات نیز مشهود است؛ جایی که بسیاری از مردم به دلیل ناامیدی و عدم اعتماد به سیستم، از شرکت در انتخابات خودداری می‌کنند.
یکی از نمونه‌های بارز دولت سایه در ایران، سعید جلیلی است. آقای جلیلی به عنوان یکی از چهره‌های مهم و تأثیرگذار در سیاست کشور، بدون داشتن سمت رسمی در بسیاری از تصمیم‌گیری‌ها نقش دارد. آقای جلیلی، دوران سایه را تمام کنید. بگذارید مردم با حاکمیت آشتی کنند و دوباره به نهادهای دولتی اعتماد پیدا کنند. ما نیاز به شفافیت، پاسخگویی و دموکراسی داریم تا بتوانیم کشوری پیشرفته و پایدار داشته باشیم. دولت بدون سایه، راهی به سوی آینده‌ای روشن‌تر است.
