علی ربیعی: هنوز در علت‌یابی بحران‌های اجتماعی به تفاهم نرسیده‌ایم
دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور با بیان اینکه هنوز در علت‌یابی بحران‌های اجتماعی به تفاهم نرسیده‌ایم، گفت: یکی از بحران‌های کشور، عدم فهم مشترک در بحران‌های اجتماعی است.
به گزارش منیبان، علی ربیعی در نشست تخصصی اطلاع‌رسانی در بحران که بعدازظهر امروز دوشنبه ۲۱ آبان به‌مناسبت سالگرد زلزله کرمانشاه به همت شورای اطلاع‌رسانی دولت و با حضور هادی خانیکی عضو هیات علمی گروه علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی و محمد گلزاری دبیر شورای اطلاع‌رسانی دولت در پژوهشکده سوانح طبیعی برگزار شد، با اشاره به اینکه تاکنون به مباحث مدیریت بحران توجه کافی نشده است، گفت: ایران جزو ۱۰ کشور بلاخیز دنیاست و بیش از ۹۰ درصد انواع بحران‌ها را در ایران داریم.
ربیعی با بیان اینکه در حال حاضر پیشرفت‌های زیادی درخصوص مدیریت بحران‌های طبیعی صورت گرفته است و امیدواریم این پیشرفت‌ها به ما در مدیریت بحران‌ها کمک کند، تاکید کرد: تاثیر بحران بر حیات اجتماعی آینده افراد نیز کمتر مورد توجه و بررسی قرار گرفته است و از این رو، برگزاری چنین نشست‌هایی از اهمیت زیادی برخوردار است.
دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور گفت: در بحران‌ها، ارتباطات از اهمیت زیادی برخوردار است و البته منظور از ارتباطات، مساله‌ای فراتر از رسانه‌ها است.
وی با بیان اینکه ما هنوز در علت‌یابی بحران‌های اجتماعی به تفاهم نرسیده‌ایم، گفت: یکی از بحران‌های کشور، عدم فهم مشترک در بحران‌های اجتماعی است. خود تصمیم در مساله اجتماعی، بحران ایجاد می‌کند.
ربیعی یکی از بحران‌های مهم را بحران بروکراسی دانست و اظهار داشت: کشورهای شبیه ما در بحران‌های طبیعی آسیب‌پذیر هستند. مدیریت بحران در کشور در حال توسعه، مشکل است. یکی از مشکلاتی که به بحران طبیعی گره خورده است، گسترش حاشیه‌نشینی است و بلایا در روستاها و در میان حاشیه‌نشین‌‌ها بیشتر است.
ربیعی به بحران خشکسالی در کشور اشاره کرد و گفت: در این زمینه اگرچه کارهای زیادی صورت گرفته، اما همچنان کارهای زیادی نیز انجام نشده است.
دستیار اجتماعی رئیس‌جمهور اضافه کرد: در هر سه مرحله بحران‌ها، چه پیش از بحران، حین بحران و پس از بحران، نقش ارتباطات، حیاتی است. مهمترین عناوین مدیریت بحران هم، اطلاع‌رسانی صحیح است.
علی ربیعی در پایان تاکید کرد: یکی از موارد مهم در زمینه مدیریت پیش از بحران، تشکیل تیم‌های رسانه‌ای است. اگر به این مساله اهمیت داده نشود، خود اطلاع‌رسانی، بحران‌زا می‌شود. حتی اینکه میزان اطلاع‌رسانی بیش از اندازه نیز باشد هم، بعضا بحران‌آفرین می‌شود.
