مقام اماراتی بر چه اساسی به تهران می‌آید؟
سفر شیخ طحنون بن زاید آل نهیان ، مشاور امنیت ملی امارات عربی متحده به تهران در امتداد سیاست همسایه محوری دولت سیزدهم ارزیابی می شود، سیاستی که در صورت وجود اراده جدی از سوی طرف‌های مقابل به ایجاد ثبات و امنیت پایدار منطقه‌ای خواهد انجامید.
به گزارش منیبان از العالم، بنابر اعلام دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران، شیخ طحنون بن زاید، مشاور امنیت ملی امارات متحده عربی با امروز (دوشنبه) با دعوت رسمی دریابان علی شمخانی، نماینده مقام معظم رهبری و دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان، به تهران می‌آید.
بر این اساس وی در این سفر علاوه بر ملاقات با همتای ایرانی خود با برخی مقامات بلند پایه کشورمان دیدار و گفت وگو خواهد کرد.
شورای عالی امنیت ملی، توسعه و تقویت روابط دو جانبه و رایزنی درباره آخرین تحولات منطقه ای را به عنوان اهداف سفر شیخ طحنون به تهران اعلام کرده است.
دولت جدید جمهوری اسلامی ایران همانطور که بارها از زبان مقامات مختلف به ویژه شخص رئیس جمهوری بیان شده ، مصمم است با دوستان و همسایگان به مشورت و همکاری های موثر خود ادامه دهد .
دولت سیزدهم در حوزه سیاست خارجی بخش موثری از اقدامات خود را معطوف به حوزه همسایگان کرده است . در ماه‌های اخیر در راستای این سیاست و سیاست همیشگی حسن همسایگی تلاش هایی برای نزدیک کردن دیدگاه های منطقه ای و همچنین ارتقا روابط با کشورهای منطقه به ویژه در حوزه خلیج فارس انجام گرفته است که از جمله آن می توان به تماس ها و دیدارهای وزیر امور خارجه و همچنین سفرهای اخیر معاون سیاسی وزارت خارجه به برخی کشورهای منطقه از جمله امارات اشاره کرد.
سفر های انجام گرفته از سوی مقامات جمهوری اسلامی ایران به کشورهای منطقه با این هدف انجام می شود که تهران معتقد است آنچه در منطقه رخ می دهد باید در خود منطقه پیگیری شود. در حقیقت تلاش جمهوری اسلامی ایران استفاده از ابزار گفت وگو برای حل اختلافات و سوء‌تفاهم های منطقه ای است .
در این میان روابط تهران و ابوظبی که یک روابط سنتی محسوب می شود از اهمیت ویژه ای هم برخوردار است .
کارشناسان سیاسی دستور کار هیئت اعزامی امارات به تهران را امنیت، تجارت و ترانزیت می دانند و ابراز امیدواری می کنند که این سفر بتواند نقطه عطفی در روابط دوجانبه، روابط ایرانی-عربی و روابط منطقه‌ای باشد.
به نظر می رسد روابط ایران و امارات عربی متحده به رغم برخی پرونده‌های اختلافی در سطح سیاسی و منطقه‌ای، با فهم مشترک و سیاست حسن همسایگی در مسیر خوبی قرار گرفته و رو به گسترش است. روابط تجاری و اقتصادی به سطح قابل توجه و بی سابقه‌ای در چند ماه اخیر رسیده است. طبیعی است این روابط خوب اقتصادی، تجاری، سیاسی و دیپلماتیک، رفت و آمدهای دیپلماتیک را هم لازم و ضروری می‌کند.
روابط ایران و امارات روابطی سنتی و مثبتی است که برای هر دو کشور از اهمیت ویژ ه ای برخوردار است و می توان اطمینان داشت که روند خوب در بهبود روابط منجر به توسعه کامل مناسبات فیمابین شود.
کارشناسان اقتصادی می گویند حل برخی مشکلات اجرایی میان دو کشور موجب تسهیل و توسعه روابط تجاری میان دو طرف می شود و امیدوارند با همکاری میان دو دولت مشکلاتی که در مبادلات مالی ایجاد شده است در سایه مناسبات فی مابین و حقوق بین الملل مرتفع شود.
در حقیقت عوامل متعدد سیاسی و اقتصادی به جمهوری اسلامی ایران و امارات عربی متحده عربی کمک کرده است تا متوجه راههای توسعه روابط بشوند و اکنون افق وسیعی پیش روی همکاری اقتصادی دو کشور وجود دارد و پیش‌بینی می‌شود که از نظر سیاسی نیز تنش‌ها به حداقل ممکن برسد که البته نیاز به زمان طولانی‌تری دارد تا اعتماد آسیب دیده میان دو کشور در طول سال‌های گذشته ، ترمیم شود.
آنچه امروزه بیش از پیش به آن نیازمندیم، «امنیت پایدار منطقه‌ای» با مشارکت کشورهای منطقه است. امنیت جز از طریق اعتماد متقابل کشورهای منطقه به یکدیگر، تکیه بر توانمندی‌های ملی، تقویت ارتباطات و حسن همجواری و عدم مداخله کشورهای بیگانه محقق نخواهد شد.
به گزارش ایرنا، جمهوری اسلامی ایران در ۱۰۰ روز اول دولت جدید در عمل نشان داده که برای تهران، ترمیم و تعمیق همکاری ها با کشورهای همسایه و منطقه در اولویت است؛ همکاری هایی که بستر را برای ایجاد امنیت درون زای منطقه ای هموار و به ثبات و امنیت خاورمیانه منتهی خواهد شد.
ناظران امور منطقه ، از سفر علی باقری کنی معاون سیاسی وزارت امور خارجه به امارات و سفر همزمان محمد بن زاید ولیعهد ابوظبی به ترکیه به عنوان دو تحولی یاد می کنند که باید آن را در راستای تقویت مسیر ترانزیتی امارات - ایران - ترکیه ارزیابی کرد که احتمالا با سفر شیخ طحنون به تهران تکمیل و مسیر تنش زدایی را یک گام به جلوتر خواهد برد.
با این حال، نکته ای که نباید از نظرها دور داشت، نقش قدرت های خارج از منطقه و نیز بازیگرانی است که خواستار ثبات و امنیت منطقه غرب آسیا نیستند و همواره تلاش کرده اند که بر آتش بحران ها در خاورمیانه و خلیج فارس بدمند.
