خشونت جنسی جنایتی فجیع است که اغلب به عنوان تاکتیک جنگی مورد استفاده قرار می‌گیرد

به گزارش منیبان، زهرا ارشادی گفت: تهدیدهای اصلی برای امنیت زنان در منطقه خاورمیانه شامل اشغال، تهاجم خارجی و تروریسم است؛ تهدیدهایی که هیچ احترامی برای حقوق و زندگی زنان قائل نیستند. وضعیت دختران و زنان فلسطینی نمونه بارز این موضوع است.

نماینده ایران گفت: در درگیری‌های مسلحانه، خشونت جنسی به طور نامتناسبی بر زنان و دختران و همچنین افرادی که در موقعیت‌های آسیب‌پذیر هستند، تأثیر می‌گذارد و زنان و دختران قربانیان اصلی هستند. درگیری مسلحانه همچنین خطر قاچاق افراد را افزایش می‌دهد که به طور غیر منصفانه زنان و کودکانی را که از جنگ فرار می‌کنند یا در حالی که به اجبار جابه‌جا می‌شوند، هدف قرار می‌دهد.

وی ادامه داد: در جریان درگیری‌های مسلحانه، قوانین بشردوستانه بین‌المللی همه اشکال سوءاستفاده جنسی علیه زنان را ممنوع می‌کند و حمایت‌هایی را برای غیر نظامیان از جمله زنان و دختران ایجاد می‌کند. در این راستا کنوانسیون‌های چهارگانه ژنو و دو پروتکل الحاقی آن به‌ طور صریح و ضمنی اشکال مختلف خشونت جنسی را به‌ عنوان نقض جدی حقوق بشردوستانه در منازعات بین‌المللی و داخلی محکوم می‌کنند.

او تاکید کرد که پیشگیری و مبارزه با این عمل غیر انسانی نیازمند تلاش جمعی است. با این حال تا زمانی که علل اصلی آن، یعنی شرایط مربوط به وقوع یک درگیری مسلحانه بررسی نشود، تلاش‌ها موفقیت‌آمیز نخواهد بود.

نماینده ایران همچنین افزود: پایان‌دادن به همه درگیری‌های مسلحانه موثرترین راه برای جلوگیری از چنین جنایاتی است. متأسفانه تا زمانی که تروریسم، افراط‌گرایی خشونت‌آمیز، اشغال و مداخله خارجی ادامه داشته باشد، چنین راه حلی به سرانجام نخواهد رسید.

نماینده ایران در این نشست همچنین به وضعیت زنان در افغانستان اشاره کرد و گفت: وضعیت کنونی افغانستان تأثیر شدیدی بر حقوق زنان افغان گذاشته است. بر اساس گزارش اخیر سازمان ملل، زنان و دختران به عنوان بخشی از خشونت سیستماتیک و گسترده در میان یک کارزار هماهنگ برای محدودکردن مشارکت آنها در زندگی اجتماعی و سیاسی هدف قرار گرفته‌اند. زنان افغان باید از حقوق سیاسی و اجتماعی خود مانند حق تحصیل، کار و مشارکت سیاسی برخوردار شوند.

ارشادی در پایان بر این موضع اصولی ایران تاکید کرد که مسائل مربوط به زنان و دختران باید توسط مجمع عمومی و سایر نهادهای سازمان ملل مورد رسیدگی قرار گیرد و شورای امنیت تنها در صورتی باید به این موضوعات رسیدگی کند که مستقیماً به مسائل صلح و امنیت بین المللی مربوط باشد.