چرا اینقدر می‌خواهیم، به زور حاکم شویم؟

سهیلا جلودار زاده، نماینده ادوار مجلس، در گفتگو با خبرنگار سیاسی مُنیبان در ارزیابی خود از اقدامات دولت از جمله نادیده گرفتن زنان گفت: برای جامعه که دیگر حالی نمانده است و بدتر از این امکان ندارد. تحلیلی که من از مسائل دارم این است که، در این شرایط سیاسی و با این گیر و بندهایی که برای خودشان ایجاد کرده‌اند، کاری نمی‌توانند انجام  بدهند بنابراین چنین اقداماتی مطرح می‌شود. به عنوان مثال به مسئله غربالگری بسیار پافشاری می‌کنند، این موضوع چه فایده‌ای برای جامعه ما دارد؟ چگونه باعث ازدیاد موالید می‌شود؟ فقط موالید مشکل‌دار شناسایی نمی‌شوند و اضافه می‌شوند، این اقدام به چه درد جامعه می‌خورد؟ کسی که مشکل دارد و نمی‌تواند جور خودش را بکشد، یک خانواده را درگیر می‌کند و خودش هم زجر می‌کشد. 

وی افزود: علاوه بر غربالگری مسائل دیگری مثل کوتاه کردن مو این روزها مطرح می‌شود، این مباحث برای یک جامعه اسلامی که به کرامت انسانی معتقد است، واقعاً زشت و عقب‌افتادگی است و نباید این کارها را کنند. سال‌ها سعی کردیم تا غباری که از چهره اسلامی درست کرده بودند، پاک کنیم تا گرایش جوان‌ها به سمت اسلام زیاد شود، بعد آمدند با این کارها تیشه بر ریشه می‌زنند. ما آن زمان، وقتی می‌خواستیم یک کاری کنیم، ابتدا آن را در یک جایی به عنوان پایلوت اجرا می‌کردیم. به عنوان مثال طرح جامع حمایت از زنان سرپرست خانوار داشتیم که آن را در شهرری به‌صورت نمونه اجرا کردیم. نقشه راه را کشیدیم، هماهنگی‌های لازم را ایجاد کردیم، لجستیک مناسب‌ آن را تهیه کرده و به صورت نمونه اجرا کردیم و خیلی هم خوب جواب داد. بر همین اساس آمادگی داشتیم آن طرح را در سراسر کشور هم اجرا کنیم که البته آن موقع هم دفتر امور زنان، وارد قضیه شد ولی به دلیل عدم همکاری، نتوانست آن را به صورت کامل اجرایی کند. الان باید معاونت امور زنان طرح مربوط به زنان سرپرست خانوار را جلو ببرد. اگر آن کار را جلو ببرند هم برای دنیا و آخرت خودشان و هم برای دنیای مردم خوب است چون این کار درست است و یک بخشی را درست می‌کند. 

جلودار زاده با تاکید بر اجرای قوانین موجود اظهار کرد: در حال حاضر مشاهده می‌کنم صحبت‌هایی که آقای رئیس جمهور می‌کنند اصلاً جدید نیست. قبلی‌ها اینها را گفته‌اند حتی قانون کرده‌اند، بخش‌هایی‌اش هم اجرا شده، دوباره می‌آیند همان‌ها را می‌گویند. به عنوان مثال برای بهبود فضای کسب و کار قانون داشتیم و دولت هم برای آن آیین‌نامه درست کرده و به همه وزارتخانه‌ها ابلاغ کرده بود. خیلی هم کار خوبی بود که در دور اول روحانی انجام شد و ما این را در مجلس راستی‌آزمایی کردیم که ببینیم چقدر اجرایی شده است. در آنجا مشاهده کردیم که اگر 69تا مورد در آن بوده، 11 مورد آن اجرا شده است. پس به این می‌رسیم که ما کمبود قانون و دستورالعمل نداریم بلکه کمبود اجرا داریم که هر کسی می‌آید، آن طرح‌های قبلی را دور می‌ریزد و طرح‌های جدید می‌آورد. 

این نماینده مجلس دهم با تأکید بر اینکه خود زنان درباره خودشان تصمیم می‌گیرند، اظهار کرد: ایده مسائل زنان را خود زنان می‌دهند، بعضی وقت‌ها هم آقایان در این زمینه ایده می‌دهند. فکر کنید یک آقایی نشسته، یک بادی هم در گلو می‌اندازد و دو، سه طرح برای خانم‌ها می‌دهد. این فرد با در نظر گرفتن خانواده خودش، زنش و دخترش طرحی را ارائه می‌دهد اما اینکه چنین طرحی تا چه اندازه با جامعه زنان انطباق دارد، چقدر واقعاً کرامت انسانی را در نظر می‌گیرد که این طرح اجرایی شود، جای سوال است چون اگر کرامت انسانی در نظر گرفته نشود، طرح اجرا نمی‌شود. در حقیقت ضمانت اجرای هر قانونی انطباق آن با فطرت انسانی و قوانین هستی است. به همین دلیل بود که همه حرف‌های امام (ره) اجرا می‌شد، اما در شرایط فعلی قانون و جریمه و بگیر و ببند می‌گذارند اما هیچ‌ چیزی هم اجرا نمی‌شود. 

جلودار زاده با اشاره به حصاربندی پارک‌ها اظهار کرد: حالا یک خانمی می‌آید دوست دارد یک جایی برود روسری‌اش را هم بردارد، اشکالی ندارد ولی اینکه با چه هدفی اجرا می‌شود، مهم است. بنده به عنوان اولین فرد و زمانی که خانم حبیبی معاون امور زنان بودند، ما پارک طالقانی را از شهرداری گرفتیم که هنوز هم یک بخش آن مربوط به خانم‌ها است و قرار بود آنجا را مناسب‌سازی کنیم که فنس و ... گذاشتند. یعنی اولین مسئول اجرایی‌اش من بودم زمانی که آقای جوادیان شهردار بود. البته کار زیاد جلو نرفت چون تغییرات در دولت به وجود آمد و من هم به مجلس رفتم و شخص دیگری این کار را گرفت. 

وی ادامه داد: بسیاری در جامعه ما هستند که طرح جداسازی را می‌خواهند. حتی ممکن است خانوادگی به باغ شخصی‌شان بروند، از محوطه و استخر استفاده کنند، ما با این چیزها مخالفت نداریم اما اینکه الان در این شرایط تنها کار ما جداسازی زنان و مردان شود، درست نیست و شاید بعضی جاها مزاحمت ایجاد کند. مثلاً زن و شوهر می‌خواهند پارک بروند در مقابل به آنها بگویند نه! شما جدا شوید بروید! شما بروید در آن قسمت عمومی! اگر یک خانمی بخواهد تنها برود، برود ولی وقتی خانواده می‌آید، دوست دارد تفریح کند. یعنی در اجرا نباید نارضایتی ایجاد کند. لذا آن فردی که این کار را می‌کند، دنبال جلب رضایت و رأی هم نیست، یک کاری می‌کند چون گذشته‌ها گفته بودند. 

جلودار زاده در پاسخ به این سوال که مجلس اصولگرا تا چه اندازه می‌تواند  دولت اصولگرا را مجبور به اجرای قوانین کند؟ اظهار کرد: در جریان پتروشیمی میانکاله، دولت می‌گوید اجرا نکنید، اما مجلس می‌گوید باید اجرا شود. این اختلافات سلیقه‌ای یا اختلافاتی که به منافع بستگی دارد، همیشه بوده و وجود دارد ولیکن تاکنون مشاهده نکردیم مجلس یک اقدام درست انجام بدهد تا دولت را حداقل به تحرک بیشتر وادار کند. یک برنامه‌ای از روز اول توافق شده، و نشسته‌اند آن را جلو می‌برند. با توجه به اینکه من بعضی وقت‌ها پیگیری می‌کنم، به نظر می‌رسد عناصر هوشیار مجلس کم‌ کم دارند متوجه می‌شوند که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. لذا ممکن است سال ۱۴۰۱ مجلس فعال‌تر باشد. 

این چهره اصلاح‌طلب با اشاره به دعوت نمایندگان از رئیسی برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری افزود: بنده همان موقع طی مصاحبه‌ای گفتم حالا در این چند ماه مرتب به روحانی فحش می‌دهند تا رأی‌شان را حفظ کنند. وقتی دولت خودشان آمد، آن موقع می‌خواهند به چه کسی فحش بدهند که رأی‌شان را حفظ کنند؟ گفتم احتمال می‌دهم یک شرایط متفاوتی شکل بگیرد. الان هم بعضی عناصر آگاه، مطرح می‌کنند که این شرایط نمی‌شود ولی شاید ملت ما به این تجربه احتیاج داشته است. 

جلودار زاده در واکنش به اینکه اجرا نشدن دستورات رئیس جمهور به ویژه در پتروشیمی میانکاله نشان‌دهنده ضعف دولت است؟ خاطرنشان کرد: مشکلی که وجود دارد این است که تعدادی از کاندیداهای ریاست جمهوری که هر کدام‌شان مدعی عملکرد مثبت بودند، الان جزو مجموعه دولت شده‌اند. اینها نظر دارند البته الان نه ولی یک مقدار بیشتر بگذرد، اگر بخواهند نظر خودشان را نادیده بگیرند، از نظر افکار عمومی باید پاسخگو باشند و ممکن است اینجا تعارضات بیشتر شود. 

جلودار زاده در پایان یادآور شد: همیشه صاحبان زر و زور و تزویر، اصحاب رسانه، تبلیغاتچی‌ها و پولدارها، تجار، صنعتگران و زورمداران که نیروهای نظامی بودند، با هم یکی می‌شوند، قدرت را به دست می‌گیرند و اگر به عدالت رفتار نکنند، بعد از چندی سقوط می‌کنند و یک دور بعدی می‌آید و مرتب این دور باطل تکرار می‌شود. آیا بهتر نیست که حداقل ما در ایران بنشینیم مقداری فکر کنیم که از دستاویز قرار دادن پول و زور و فریبکاری، برای کسب قدرت منصرف شویم؟ اصلاً قدرت ارزش ندارد که ما بخواهیم برویم و به دستش بیاوریم و آن‌هم به زور اعمالش کنیم. چرا ما اینقدر می‌خواهیم که به زور حاکم شویم؟ ما باید یک برخوردی کنیم که برای دنیا درس باشد. متفکران در این مورد فکر کنند که چگونه می‌شود این اتکای به زور و زر و تزویر را تبدیل به خوی هم‌زیستی مسالمت‌آمیز انسانی کرد؟