دُرّ گران سوجان و هزار و یک شب تلویزیون

روزنامه جام جم در یادداشتی نوشت: مصداق این قصه‌های بلند رامی‌شود درسریالی مثل طوبی دیدکه در ۵۰ قسمت، توانست مخاطب را به خود جذب کند. شاهد آن هم نظرسنجی‌های صورت گرفته از این مجموعه است که طبق تایید رئیس رسانه‌ملی، براساس نظرسنجی مرکز تحقیقات حدود ۴۴ درصد بینندگان تلویزیون مخاطب سریال طوبی بوده‌اند که قریب به ۳۰ میلیون نفر از جمعیت ایران راشامل می‌شود. در قیاس با طوبی، می‌توان به مجموعه‌های دیگری نگاه کرد که با ۲۰ یا ۳۰ قسمت، فقط به طرح اولیه وارد شده‌اند. 

صد البته که نمی‌توان همه مجموعه‌های بلند تلویزیونی را موفق و پرمخاطب دانست، اما حالا که سوجان به انتها رسیده و دومین مجموعه‌ای است که در یک سال گذشته توانسته قلاب قصه خود را در ذهن مخاطب بیاندازد، بد نیست به این تجربه گرانبها توجهی ویژه شود. نمی‌توان کتمان کرد که مخاطب نیاز دارد در ۵ تا ۱۰ قسمت اولیه با شخصیت‌های مجموعه بیشتر آشنا شود تا بعد بتواند خود را با قصه آنها همراه سازد. یعنی درست اتفاقی که در مورد سوجان و طوبی افتاد و توانست طیف گسترده‌ای از مخاطبان را با خود همراه کند. 

نکته مهم‌تر این‌که، دیگر کشور‌هایی که داعیه‌دار تولید و پخش سریال‌های به‌روز و مخاطب‌پسند هستند، کمتر سراغ مجموعه‌های کوتاه می‌روند و همین قدمی که رسانه‌ملی در یک سال گذشته به مدد تولیدکنندگان و عوامل سریال‌ها برداشته، مغتنم است و باید ادامه‌دار باشد.

در ابتدای مجموعه سوجان، برخی تصور می‌کردند قرار است با مجموعه‌ای ۳۰۰ قسمتی همراه شوند و کمی بعد گفته شد که فقط ۶۵ قسمت از آن آماده شده است. همین قلاب اولیه برای یک قصه بلند و همراه‌شدن با شخصیت‌هایی که در قسمت یک تا ۳۰ با جزئیات به آن پرداخته شد، توانست سوجان را به یک محتوای پرمخاطب تبدیل کند. درست مثل مجموعه طوبی که در قسمت‌های اولیه، روایت کلی خانواده هامون در بستر تاریخ بیان شد و بعد، خرده‌روایت‌ها به آن افزوده شد.

سوجان و مخاطبان وفادار آن ثابت کردند تماشاگر رسانه‌ملی این روز‌ها به قصه‌های بلند نیاز دارد و آماده شنیدن روایت‌هایی پرکشش است. سوجان بر قصه‌های بلندی مهر تایید زد که روزگاری جای بیشتری در تلویزیون داشت و به مرور با توجه به سرعت محتوا‌های در دسترس شبکه‌های مختلف، کمتر مورد توجه قرار گرفت.

هرچند هنوز هم می‌توان مجموعه‌های بسیاری را نام برد که با وجود تعداد کمتر قسمت‌های آن، مخاطب خود را پیدا کرده‌اند. با این حال، تجربه طوبی و سوجان دُر گران این روز‌های تلویزیون است که باید بهای بیشتری به آن داده شود.