فرهاد مجیدی و ببر بودن در لیگ شیرها!

به گزارش منیبان، این عادت جدید مربی تیم زرد و مشکی‌پوشی است که شگفتی این فصل ادنوک لیگ بوده است. تیمی که همیشه برای نیفتادن می‌جنگیده اما امروز با دو امتیاز فاصله نسبت به صدر جدول، در رتبه ششم لیگ حضور دارد؛ در حالی که افسوس کادرفنی این است که اگر در مسابقه اول لیگ، آنطور مقابل ابطائح غافلگیر نمی‌شدند، شاید امروز صدرنشین شگفتی آفرین ادنوک لیگ نیز بودند. تمرین امروز طبق معمول با حضور صالح مصطفوی، گابریل پین، امیر مرتضایی، محمد ربانی و سایر دستیاران برگزار شد، در حالی که آدرنالین ترشح‌شده ناشی از برد در بازی دشوار دیروز مقابل بنی یاس هنوز در تن بازیکنان و کادرفنی بود؛ پیروزی مهمی که باعث تحسین تیم کلبا و فرهاد مجیدی در برنامه هفتگی ویژه ابوظبی اسپورت شد که مسابقات این هفته لیگ امارات را پوشش می‌داد.

جایی که مجری برنامه درباره نتایج کلبا چنین گفت: کلبا یکی از بهترین کادرهای مدیریتی این فصل را در اختیار دارد و فرهاد مجیدی عملکرد بسیار خوبی داشته و در حال حاضر بر اساس آمار و ارقام، یکی از نامزدهای کسب عنوان قهرمانی است؛ هیئت رییسه باشگاه الاتحاد کلبا مزد اعتماد خود را با انتخاب فرهاد مجیدی گرفت و زمان لازم را هم به او داد‌. فرهاد یک مربی متمایز و صاحب دانش است. فرهاد مجیدی دیروز در دیدار مقابل بنی یاس با همان استایل همیشگی و تی‌شرت سفیدش، تیمش را از روی نیمکت سمت چپ هدایت می‌کرد؛ در حالی که سرمربی رومانیایی تیم حریف که سومین سال حضورش در بنی یاس را پشت سر می‌گذارد، در تمام ۹۰ دقیقه سعی داشت در گفت‌وگو با داور چهارم و البته نیمکت اتحاد کلبا، تمرکز آنها را به هم بریزد. با این حال مجیدی تا زمانی که داور سوت پایان را بعد از پنج دقیقه وقت اضافه بزند، هرگز حتی نیم نگاهی به نیمکت حریف نینداخت و بعد از آن بود که سرمربی بنی یاس را در آغوش گرفت و او را که همچنان مشغول غر زدن و انتقاد از داوری و نکات دیگر بود، تا میانه‌های زمین بدرقه کرد.

مجیدی همچنین بعد از پایان بازی سمت هواداران تقریبا پرتعداد الاتحاد رفت و به تشویق‌های آنها که شعاری را با اسم فرهاد ساخته بودند، پاسخ داد؛ آنهایی که چراغ‌های موبایل خود را در فاصله دو سه دقیقه تا پایان بازی روشن کردند و تا لحظه‌های پایانی دست از تشویق برنداشتند، اگرچه بازی حساس و دشوار بود و هر لحظه ممکن بود برتری دو بر یک تیم الاتحاد مقابل حریفی که مهاجمان و هافبک‌های قدرتمندی داشت، از دست برود. در رقابت‌های این فصل لیگ امارات صدرنشینی با شارجه پرستاره است و الوحده و شباب الاهلی با امتیاز برابر (۱۹) و به واسطه تفاضل گل، سرخ‌های شارجه را دنبال می‌کنند‌. بعد از این گروه صدرنشین، الوصل ۱۸ امتیازی و الجزیره و الاتحاد کلبا ۱۷ امتیازی، دومین گروه تعقیب‌کننده تیم‌های صدر را تشکیل می‌دهند که این یک‌ رقابت بسیار دشوار و بی‌سابقه را در لیگ امارات ایجاد کرده است؛ تیم‌هایی که لغزش ناگهانی‌شان ممکن است به بهای چهار‌ پنج پله سقوط تمام بشود.

البته در رقابت‌های این هفته، بعد از قدرت‌نمایی الاهلی که با ۶ گل البطائح را شکست داد، دیروز الوحده هم ۱۰ نفره حریف خود دبا الفجیره را با سه گل پشت سر گذاشت و همچنین شارجه نیز با نتیجه ۱-۰ برابر الظفره پیروز شد. در بین سه تیم تعقیب‌کننده نیز اوضاع بر همین منوال بود و پس از پیروزی ۲-۱ الوصل مقابل عجمان، تیم فرهاد مجیدی نیز با نتیجه مشابه، بنی یاس را مغلوب کرد و تیم الجزیره هم با ۲ گل حریف خود را شکست داد تا در رتبه پنجم قرار بگیرد. نکته جالب اینجاست که کلبا از نظر سابقه، مخارج، شرایط و همچنین امکانات، هنوز در اندازه تیم‌هایی نیست که مشغول رقابت با آنهاست اما تا اینجا خوب پیش رفته و کار به جایی رسیده که در این شهر کوچک کم‌جمعیت، همه فوتبالی‌ها برای تشویق تیم در مسابقات حاضر می‌شوند و این تماشاکران پس از مسابقه نیز مقابل اتوبوس تیم، دقایقی به رقص و شادی مشغول بودند تا بازیکنان را به سمت هتل محل اقامت‌شان، بدرقه کنند. این موفقیت فرهاد مجیدی در کلبا پله‌ای برای حرکات بعدی است؛ به خصوص که در دبی هم خبرهای جدی از تغییر و تحولات در میان بعضی از تیم‌های ثروتمند و مدعیان سابق وجود دارد‌. او در لیگی که با گذشت چند هفته، سه چهار مربی خود را اخراج کرده و چهره نامداری مثل کارلوس کاروالهال را به سمت در خروجی هدایت کرده، بسیار خوب نمایش داده و ترند او مثل دوران بازیگری، ادنوک لیگ را تحت تاثیر قرار خواهد داد. شاید به این دلیل که کلا پیراهن زرد برای مجیدی خوش یمن است؛ مثل زمانی که به عنوان ستاره تیم قهرمان فوتبال ایران، به الوصل پیوست و سال‌ها در آنجا گل زد و درخشید و نام خود را به یکی از افسانه‌های لیگ امارات بدل کرد. این‌بار در مربیگری مسیر‌ همان است و دست‌فرمان هم همان؛ این چیزی است که در رانندگی طولانی مجیدی از دبی به کلبا همواره در ذهن او مرور می‌شود. مسیری که قرار است او را از یک مربی لژیونر صرف به یک چهره قابل اعتنا در فوتبال کشورهای حوزه خلیج فارس بدل کند.