وزارتخانه ضعیف و نحیف و زمزمه های برکناری وزیر؛ مقصر کیست؟
در هفته های اخیر و پس از دریافت کارت زرد سوم از مجلس شورای اسلامی، خبرهای ضد و نقیضی از مجلس و دولت درباره برکناری وزیر ورزش و جوانان در رسانه ها منعکس شده است.
به گزارش منیبان، از یکسو تنی چند از نمایندگان مجلس با قاطعیت گفته اند که براساس توافق با دولت قرار است سیدحمید سجادی برکنار و وزیر جدید معرفی شود و از سوی دیگر نیز روابط عمومی وزارت ورزش و جوانان و معاون پارلمانی رییس جمهور با تکذیب این موضوع اعلام داشته اند که قرار نیست جابجایی در این وزارتخانه صورت پذیرد.
صرفنظر از تبعات این فضای سست و بلاتکلیف در مدیریت ورزش کشور که همه امور را تحت الشعاع قرار داده و باعث از هم گسیختن شیرازه وزارت ورزش و جوانان و به تبع آن نابسامانی در امور فدراسیون های ورزشی و ادارات کل ورزش و جوانان استان ها شده است، وضعیت حضور کاروان های ورزشی ایران در بازی های آسیایی و پارآسیایی هانگژو که طی دو ماه آینده اتفاق خواهد افتاد نیز تحت تاثیر این موضوع قرار گرفته و معلوم نیست با این اوضاع آشفته مدیریتی، چه سرنوشتی قرار است برای ورزشکاران ایران در این رویداد مهم قاره آسیا رقم بخورد.
در بررسی دلایل این وضعیت آشفته در مدیریت ورزش کشور و نارضایتی نمایندگان مجلس و تلاش آنان برای برکناری وزیر ورزش و جوانان می توان به چند نکته اشاره کرد که متاسفانه سرمنشأ همه نکات نیز به شخص وزیر و عملکرد ایشان مربوط می شود.
وقتی سید حمید سجادی به عنوان قهرمان ورزشی شناخته شده و یک تحصیلکرده در حوزه تربیت بدنی و معلم دانشگاه و مدیری که معاونت وزارت ورزش را نیز تجربه کرده،
به عنوان وزیر ورزش و جوانان معرفی شد بسیاری از اهالی ورزش از این انتخاب اعلام رضایت و خشنودی کردند و امیدوار بودند با اتکا به مجموع تجارب مدیریتی ورزش کشور و یک برنامه ریزی جامع و اولویت بندی دقیق و بکارگیری نیروهای مجرب و کارآمد متخصص و متعهد، آنچه که در دوره های مدیریت پیشین محقق نشده در دوره مدیریت دکتر سجادی به سرانجام برسد، لکن این امید و انتظار در همان هفته ها و ماههای اول حضور سجادی در وزارتخانه بدلایلی از جمله نبود یک برنامه کاری با اولویت ها و زمان بندی مشخص برای وزارتخانه و به ویژه انتصابات پرت و خارج از قاعده و بی ربط در مسئولیتهای مهم و کلیدی معاونان و مدیران ارشد وزارت ورزش و جوانان که معلوم نبود چگونه و چرا خارج از اراده و تصمیم و کنترل سجادی انجام می شود، بسرعت جای خود را به ناامیدی و یأس داد. یأسی که بدلیل روزمرگی از یکسو و ضعف مفرط مدیران ناآشنا و ناکارآمد در معاونت ها و حوزه های ستادی و استانی وزارت ورزش و جوانان و ناکامی وزارتخانه در برآورده کردن خواسته ها و انتظارات حوزه های ورزش قهرمانی ، همگانی ، بانوان، جوانان، توسعه زیرساخت ها، و …از سوی دیگر روزبروز بر دامنه و گستره آن افزوده شد و نمایندگان مجلس را بر آن داشت که برای جبران ضعف ها و نقص های موجود دست بکار شوند و با طرح سؤال و استیضاح و درخواست از دولت به دنبال تغییر مدیریت در این وزارتخانه باشند.
امروز و در شرایط نزدیک به دوسال از حضور دکتر سجادی و گروه مدیران ناکارآمدش در وزارت ورزش و جوانان و به گواه نظرات جمع بزرگی از کارشناسان و منتقدان دلسوز ورزش، متاسفانه باید اذعان کرد که ضعیف ترین دوره مدیریتی ورزش که هیچ دستاوردی بجز معطل کردن و به هم ریختگی ورزش و از دست رفتن وقت و سرمایه و منابع نداشت در این دوره رقم خورد و مع الاسف نقش سید حمید سجادی در این خسارت به جهت آن که فقط به دنبال وزیر شدن و حفظ این عنوان حتی به قیمت از دست دادن اعتبارش در نزد اهالی ورزش بود و در برابر تصمیماتی که برای وی و وزارتخانه اش و انتصاب مدیران و نیروهایش گرفته شد کاملا منفعل و تسلیم محض شد نقشی بسیار متمایز با دیگران است.
اینک و در آستانه رویداد مهم بازیهای آسیایی این استرس و التهاب به جامعه ورزش وارد شده که بزودی قرار است مدیر جدیدی با انتخاب رئیس جمهور سکاندار وزارت ورزش و جوانان بشود، گزینه ای که براساس تجربه غیرموفق قبلی و شواهد موجود غیرورزشی و البته سیاسی خواهد بود و بدیهی است که در زمان کوتاه باقیمانده تا پایان دولت سیزدهم نیز نمی توان انتظاری از مدیر جدید جز حفظ وضع موجود در وزارتخانه داشت. و طبعا با ادامه این وضعیت، خروجی ورزش و جوانان در این دولت به جهت ناکارآمدی و فرصت سوزی مدیران منصوب در این دو حوزه مهم از صفر فراتر نخواهد رفت.
با این وصف بنظر میرسد اگر بجای تغییر مدیریت فعلی و جایگزین کردن آن با یک مدیر سیاسی ناآشنا با ورزش، فضای مدیریتی تحمیلی به حمید سجادی تغییر کند و ایشان نیز با تغییر نگاه قبلی و خروج از حالت تسلیم و انفعال دربرابر تصمیم گیرندگان خارج از وزارتخانه، با یک خانه تکانی اساسی مبتنی بر انتخاب معاونان و مدیران ارشد کارآزموده و میدان دیده و خوشنام در عرصه های ورزش قهرمانی و همگانی و جوانان در ستاد وزارتخانه و استان ها، شرایط جدیدی را برای دوسال پایانی این دوره مدیریت خود رقم بزند می توان خسارت کمتری را در این عرصه متصور بود و امید داشت که با یک کار گسترده و مبتنی بر خرد جمعی، تا حدودی فرصت های از دست رفته قبلی جبران و وزارتخانه بتواند در مسیر و ریل اصلی خود راهبری ورزش و جوانان را براساس وظایف و مسئولیت های قانونی پیش ببرد.
