مرد هزار چهره در فوتبال ایران/شاعر تابستان یا مربی پرخاشگر پاییز؟
خشم مورایس در بازی مقابل نساجی نشان از شخصیت پیچیده سرمربی سپاهان دارد.
به گزارش منیبان، سپاهان در حالی در زمین نساجی به تساوی یک بر یک دست پیدا کرد که حواشی و اتفاقات کنار زمین و پایان مسابقه، از متن بازی داغ‌تر بودند! این اتفاقی است که معمولا در فوتبال ایران رخ می‌دهد و در قائمشهر هم شاهد آن بودیم. با این حال چیزی که کمتر کسی انتظارش را داشت، نقش‌آفرینی ژوزه مورایس، سرمربی پرتغالی سپاهان در این زمینه بود. او در خلال نیمه دوم و بعد از اعتراض برایان دابو به تعویضش به سمت این بازیکن یورش برد و چیزی نمانده بود با او درگیری شدید فیزیکی پیدا کند، بعدتر هم در نشست خبری شروع کرد به یورش بردن علیه این و آن. مورایس ابتدا فدراسیون فوتبال را هدف قرار داد: «مشکل اینجاست که الان دقیقا نمی‌دانیم چند امتیاز داریم؟ من فکر می‌کنم ما با ۹۰ امتیاز هم در این لیگ قهرمان نخواهیم شد.» بعد سراغ پرسپولیس رفت: «ما مثل بعضی تیم‌ها نیستیم که توپ از خط دروازه آنها رد شود و داور قبول نکند.» و سپس به‌نظر می‌رسد طعنه‌ای هم به استقلال زد: «بعضی تیم‌ها یک گل می‌زنند و تا دقیقه۹۰ دفاع می‌کنند.» چه خبر است آقای مورایس؟ این همه عصبانیت از یار خودی و فدراسیون و رقبا به‌خاطر چیست؟
پس آن حرف‌ها چه بود؟
خشم و طعنه‌زنی‌های بی‌پایان مورایس در حالی است که او پیش از این چهره‌ای دیگر از خودش در فوتبال ایران به نمایش گذاشته بود؛ چهره یک انسان منطقی و حتی شاعرمسلک! مخصوصا وقتی در پنجره تابستانی بودیم و مسابقات هنوز شروع نشده بود، رگ فلسفه و منطق مورایس بدجوری گل کرد. او مثلا یک‌بار در مورد اینکه فوتبال آنقدرها هم اهمیت ندارد گفته بود: «من در دوره‌ای بیماری سختی داشتم و نزدیک بود بمیرم. بعد از آن به زندگی برگشتم و در نتیجه فهمیدم هیچ‌چیز، ازجمله فوتبال ارزش جنگ و دعوا را ندارد.» یا این جملات او در مورد ضرورت حضور زنان در ورزشگاه‌ها که با تمجیدهای زیادی هم همراه شد: «۹سالم بود که مادرم را از دست دادم و او هیچ‌کدام از مسابقات مرا ندید. این همیشه برایم یک حسرت بزرگ بوده است. به‌نظرم مادران لیاقت آن را دارند که مسابقات بچه‌هایشان را از نزدیک ببینند.» شما می‌دانید بالاخره مورایس واقعی کدام است؟ این یا آن؟
یک یادآوری به مربی پرتغالی
این نخستین باری نیست که مورایس در کشاکش نبرد برای قهرمانی از کوره در می‌رود و چنین مصاحبه‌های عجیبی انجام می‌دهد. او پارسال هم در مقطعی همین‌قدر عصبی و دور از منطق شده بود؛ ازجمله اواخر فصل قبل که در توصیف دشواری‌های مسابقات سپاهان گفته بود: «با تیم‌هایی بازی داریم که مربیان‌شان قبلا بازیکن پرسپولیس بوده‌اند و طبیعتا برای آن تیم با ما می‌جنگند.» این حرف‌ها از یکی مثل او بعید بود. همه مربیان در هر مسابقه‌ای برای تیم و اعتبار و حیثیت خودشان می‌جنگند؛ مثل مهدی تارتار که همین هفته به‌عنوان بازیکن سابق پرسپولیس با ملوان ترمز سرخ‌ها را کشید و به سپاهان کمک کرد. اینطور نیست؟
