استقلال، فرهاد و فراز؛ بد نبود!

به گزارش منیبان، استقلال در شرایطی پا به این دیدار گذاشته که فرهاد و فراز تنها دو جلسه تمرینی را با آبی های تهران داشتند و قطعا این دو جلسه نمی توانست تغییر زیادی را هم در ذهنیت بازیکنان این تیم و هم در نحوه بازی آبی های تهران به وجود بیاورد. پس روی اتفاقات این دیدار نباید خیلی استدلال فنی داشته باشیم اما در تک تک دقایق بازی شاهد ایده های خام و تمرین نشده ای هم بودیم که ادامه روند آن بستگی به تصمیمات کادرفنی استقلال و برنامه های آن ها دارد در هر صورت باید به این نکته اشاره کنیم که این کادر فنی برای جا انداختن تفکراتش حداقل چند هفته ای نیاز به زمان دارد.

ترکیب استقلال

استقلال در این دیدار با سیستم 1-3-2-4 بازی کرد.

فرهاد مجیدی در تصمیمی درست و به جا از رشید مظاهری درون دروازه اش استفاده کرد. با توجه به این که تیم جواد نکونام به بازی long-Ball و استفاده از ضربات شروع مجدد علاقه خاصی دارد حضور حسین حسینی که خیلی خروج های مطمئنی ندارد و عملا به عنوان یک دروازه بان دو ضرب گیر شناخته می شود، منطقی نیست و رشید مظاهری گزینه بهتری برای حضور درون دروازه استقلال بود. در بازی رفت مقابل فولاد، در بازی مقابل مس و در بازی مقابل نفت مسجدسلیمان به خوبی شاهد خروج های ناموفق و دو ضرب گیری حسینی  بوده ایم.

محمد دانشگر و سیاوش یزدانی زوج خط دفاعی استقلال در این بازی بودند. دانشگر و یزدانی بین مدافع میانی های استقلال از میانگین قدی خوبی برخوردار هستند. طبق آمار متریکا محمد دانشگر با میانگین 4 عملکرد هوایی موفق در هر دیدار از بهترین مهره های دفاعی استقلال از این حیث است. (این آمار برای سیاوش یزدانی 2.6 نبرد موفق در هر دیدار است.) البته در طول بازی ما شاهد چند صحنه بودیم که در آن بین مدافعان استقلال ناهماهنگی ای پیش آمد و این ناهماهنگی ها برای ابتدای کار کادرفنی استقلال خیلی عجیب نیست.

احمد موسوی و محمد نادری، مدافعان کناری استقلال در این دیدار بودند. محمد نادری هنوز هم که هنوز است نتوانسته به آن عملکرد ایده آل و فرم خوبش برسد. با توجه به بازگشت احتمالی میلیچ به ایران ترکیب استقلال در این پست دارای عمق بهتری خواهد شد.

آرش رضاوند و مسعود ریگی هم دابل پیوت استقلال در این دیدار را تشکیل دادند و با توجه به فرم خاص و شعاع حرکتی ای که در زمین داشتند، به سیستم 1-2-3-4 استقلال فرم خاصی بخشیده بودند. این دو بازیکن از جنگنده ترین بازیکنان استقلال هستند و طبق آمار متریکا، ریگی و رضاوند به ترتیب در  71.1 و 72.7 درصد از درگیری های شان موفق بوده اند. همچنین رضاوند موفق ترین مهره استقلال در تکل زنی است البته به همین دلیل هم در همین فصل 6 کارت زرد دریافت کرده است.

مهدی قائدی، فرشید اسماعیلی و وریا غفوری عرض سه نفره پشت تک مهاجم تیم یعنی شیخ دیاباته را تشکیل داده بودند.

دابل پیوت (double pivot)

استقلال در زمان محمود فکری هم از دابل پیوت در سیستمش استفاده می کرد و حالا که کادر فنی جدید استقلال نیز در اولین بازی اش از همین آرایش در خط هافبک استفاده کرده بد نیست دقیق تر به بررسی این قضیه بپردازیم.

دابل پیوت یا محور دوگانه به 2 هافبک میانی گفته می شود که در بیشتر مواقع در سیستم 2-4-4 در مرکز میدان قرار می گیرند. این 2 بازیکن مکمل یکدیگر هستند و در واقع کنار یکدیگر می توانند وظایف خودشان را به بهترین شکل انجام دهند. هیچ کدام از این 2 بازیکن بدون بازیکن دیگر، نمی تواند از عهده وظایف خط میانی تیم بر آید. برای مثال از بین دو هافبک میانی یکی از آن ها وظیفه تخریب و دیگری وظیفه توپ رسانی را بر عهده می گیرد.

زمانی که به جای یک هافبک، دو هافبک مقابل لاین دفاعی حضور داشته باشد، قطعا یک گزینه پاس بیشتر برای مدافعان این تیم ایجاد می شود و اگر تحت پرس یا یارگیری شدید تیم حریف هم قرار بگیرند، با شانس و اطمینان بالاتری پاس های خود را روانه مقصد می کنند. البته استفاده از محور دوگانه پاس های تیم را هم غیر قابل پیش بینی تر می کند. زمانی که تنها یک هافبک مقابل لاین دفاعی تیم قرار داشته باشد، پیش بینی می شود که پاس مدافعان به همان تک هافبک برسد اما با استفاده از محور دوگانه یا دابل پیوت این اتفاق رخ نمی دهد.

در این آرایش این امکان نیز وجود دارد که یکی از محورهای دوگانه به خط دفاعی اضافه شود و جای خالی او توسط هافبک هجومی تیم پر شود.

یکی از مزایای محور دوگانه این است که امکان ایجاد تله پرس هم به وجود می آید. یعنی تمرکز و توجه مهره های یارگیر و پرس کننده حریف روی یکی از هافبک های تیم باشد و هافبک دیگر با حضور در فضای خالی بتواند خودش را در موقعیت بهتری قرار دهد.

بازی Staggering مربوط به زمانی می شود که تیم از محور دوگانه استفاده کند اما این محور دوگانه در یک خط عرضی حضور ندارند و یکی از آن ها باید جلو تر از دیگری حضور داشته باشد. 

استفاده از این شیوه به جای روی یک خط دادن دابل پیوت دارای مزایایی است. در این حالت یکی از هافبک ها در عمق بیشتری قرار گرفته است و به خط دفاعی تیم نزدیک تر است. در تصویر بالا همان طور که مشاهده می کنید مسعود ریگی به خط دفاع نزدیک تر و آرش رضاوند نیز جلو تر از او قرار دارد. این شیوه مقابل تیم هایی که پرس سنگین و Man Marking می کنند می تواند کارایی زیادی داشته باشد.

کادر فنی استقلال برای بازی اول با توجه به نحوه چینشی که اتخاذ کرده بودند نشان دادند که ایده هایی را در سر دارند که باید پای آن ها صبر کرد.

استقلال در حالی که با این شیوه بازی کرد اما حین بازیسازی فاصله بین لاین دفاعی این تیم و خط هافبک بسیار زیاد بود و اگر محور دوگانه استقلال کمی عقب تر و با خلاقیت بیشتری بازی می کردند قطعا آبی ها می توانستند خطر ناک تر شوند. استقلال به دلیل همین فاصله زیاد در همان فاز 1 بیلد آپ باقی می ماند و در اکثر مواقع مدافعان این تیم، تحت فشار و پرس سنگین فولادی ها مجبور به ارسال های بلند یا زیر توپ زدن می شدند. انتقال از فاز 1 و 2 بیلد آپ به فاز 3 در زمان محمود فکری هم یکی از مشکلات جدی استقلال بود و کادر فنی استقلال باید هر چه سریع تر چاره ای برای حل این مشکل بیاندیشد. (به فاصله دروازه خودی تا نیمه زمین فاز 1، فاصله نیمه زمین تا نیمه زمین حریف فاز 2 و فاصله نیمه زمین حریف تا دروازه حریف فاز 3 بیلد آپ گفته می شود.

البته باید به این نکته نیز اشاره کرد که استقلال در نیم فصل اول هم از دابل پیوت استفاده می کرد اما تغییر مداوم سیستم از 3 به 4 دفاعه و بالعکس و با برنامه نبودن استفاده از این شیوه آبی ها را به جایی نرساند، کادر فنی فعلی هم اگر برنامه ای برای این نوع چینش نداشته باشد و غریزی و ناچارا از این سیستم استفاده کند قطعا به سرنوشت خوبی دچار نمی شود. تیم محمود فکری نیز از همین دابل پیوت در بسیاری از بازی های خود استفاده کرد اما سرانجام شاهد نتیجه ای نه چندان مطلوب بودیم.

برای شروع بد نبود

کادر فنی جدید استقلال کارش را به تازگی آغاز کرده است و این تیم 48 ساعت با این کادر کار کرده است پس نباید خیلی روی اتفاقات این بازی به صورت فنی استناد کرد. استقلال این بازی را با یک ضربه پنالتی برد اما برای بازی های بعدی باید روی انتقال توپ از فاز 1 و 2 بیلد آپ به فاز 3، نحوه ارسال توپ از جناحین، آرایش دفاعی و... کار کند. در فاز دفاعی هم توجه فرهاد مجیدی و فراز کمالوند را به دو دقیقه بعد از گل ارسلان مطهری جلب می کنیم؛ آن جا که با اولین ارسال فولادی ها، به خاطر نحوه یارگیری استقلال که به شدت غلط بود، فولاد در موقعیت گل قرار گرفت. (سیاوش یزدانی بدون توجه به قواعد یارگیری و پوشش همزمان یار و فضا، عقب رفت و یک مهره فولاد به راحتی آزاد شد و البته ضربه را شیمبا زد که او هم از سوی مدافع دیگر استقلال به خوبی مهار نشده بود) این صحنه نشان می دهد باید درباره یارگیری بیشتر از اینها با این خط دفاع کار کرد. قرار نیست استقلال سخت گل بزند و ساده گل بخورد.

استقلال فرهاد و فراز، شروع بدی نداشت... این نتیجه خوب به تیم فنی استقلال قدرت بیشتری باری اصلاحات می دهد. آرامش ناشی از این برد هم با ارزش است.