اصرار ساپینتو به جذب ۲ بمب نقل‌وانتقالات
ساپینتو روزهای سختی را در تمرینات روزهای ابتدایی استقلال پشت سر گذاشت. او تمرینات را به دقت زیر نظر داشت و به همراه آنالیزوش ساعت ها فیلم می دید.
به گزارش منیبان؛ این ها طبیعی بود چرا که به سرعت می خواست از تیم جدیدش شناخت پیدا کند. به این ها بازگشت بازیکنان قرضی را هم به اردوی تیم آبی اضافه کنید. بازیکنان قرضی که برخی از آنها دیگر نمی توانستند با این عنوان راهی تیم جدیدی شوند. یا استقلال یا یک تیم دیگر. در نهایت با یک بازی درون تیمی ساپینتو تیم اصلی اش را انتخاب کرد و لیست آنهایی را که نمی خواست به باشگاه ارایه داد.حالا تمرینات استقلال در ترکیه خلوت تر شده است و ساپینتو نفس راحتی می کشد. چرا که دیگر با انبوه بازیکنان در تمرینات مواجه نیست و بهتر می تواند کار تاکتیکی انجام دهد.
ساپینتو می خواهد با ۳ دفاع بازی کند یا ۴ دفاع؟ او تیمی را تحویل گرفته که یک فصل را بدون شکست پشت سر گذاشته و در تنها مسابقه ای که طعم تلخ شکست را چشید در ضربات پنالتی بود. آنهم در مسابقات جام حذفی. ریکاردو فصل گذشته و در مورینزه با ۴ دفاع بازی می کرد. در لیگ برتر پرتغال. لیگی که خیلی از تیم های آنها ۳ دفاعه فوتبال می کنند. از جمله ماریتیمو که علی علیپور را در اختیار داشت. یا سانتاکلارا که محمدمحبی در آن بازی می کرد. اما شاید به سبب کارنامه استقلال در فوتبال سه دفاعه این شیوه را دنبال کند. مربیان حرفه ای اینطور نیستند که راه های درست گذشته را پاک کنند و تنها به دنبال القای تفکرات خودشان باشند و ادامه راه درست مربی قبلی برایشان کسر شان باشد.
مرد پرتغالی که در عین آرامش پرشور است انرژی نهفته خود را در همان روزهای ابتدایی تمرینات استقلال در تهران نمایان کرده است. در تمرینات فان و سرگرمی در زمین فوتبال مجموعه ورزشی انقلاب پا به پای استقلالی ها تمرین کرد و حتی ژست پیروزی گرفت و برای شاگردانش کری خواند. او به دنبال رفاقت با آبی هاست به این خاطر که می داند همدلی در هر تیمی معجزه می کند و بهترین تاکتیک برای موفقیت است. بازیکنان برای مربی ای بازی می کنند که ابتدا دوستش داشته باشند و به نظر می رسد ساپینتو از نگاه آبی ها یک مربی دوست داشتنی است.
بازی با ۳ دفاع و رفاقت با آبی ها و البته سخت گیری در تمرینات. این چیزهایی است که از ساپینتو در روزهای ابتدایی حضور در نمرینات تیم آبی دیده شد؛ تکرار قهرمانی آبی ها انتظاری است که از ساپینتو می رود و این کار او را سخت می کند و شاید به همین دلیل است که کار را از روز ابتدایی جدی گرفته است. با وجود ترافیک در خط حمله ریکاردو تلاش می کند کاوه رضایی هم به ترکیب اضافه شود. هم چنین محمد محبی. شاید به این دلیل که قابلیت های منحصر به فرد این بازیکنان موجب شود استقلال در فاز حمله به یک تیم غیر قابل پیش بینی تبدیل شود.
فیلم های مربیگری ساپینتو در تیم موریننزه نشان می دهد ریکاردو مربی اهل فوتبال تهاجمی است. یک مربی پرشور و دوست داشتی و حتی اهل هیاهو. او استقلال را به فوتبال تهاجمی و تصاحب دومین جام پی یا پی دعوت می کند. از انتخاب های او هم پیداست در گزینش ها دچار تصمیمات احساسی نمی شود و روی بازیکنان باتجربه حساب بیشتری بازی می کند تا بازیکن جوان. بازیکن جوانی زمانی به ترکیب تیم او راه پیدا می کند که نخبه باشد. در کنار همه تاکیدات تاکتیکی به نظر می رسد ریکاردو هم چنان روی تقویت اسلحه پنهان در اردوی آبی ها تاکید دارد؛ رفاقت و همدلی. او دندان هایش را به هم می چسباند و از ته دل فریاد می زند. برای پیروزی و فتح یک جام دیگر. اما با همه فریاد از درون دوست دارد لبخند هم بر لب داشته باشد تا نشان دهد در او و تیمش همه چیز آرام است.
