خداحافظی غیرمنتظره فرهاد از تیم ملی

به گزارش منیبان، فرهاد قائمی در پیام خداحافظی خود از تیم ملی نوشت:

مردم عزیز، علاقمندان به والیبال، فدراسیون و کادر فنی تیم‌ملی والیبال

ضمن تبریک‌ سال نو و آرزوی سلامتی برای همه، اینجانب فرهاد قائمی برخود وظیفه می‌دانم مواردی را خدمت مردم علاقمند و جامعه والیبال عرض کنم:

امروز قریب ۱۴ سال است که همانند یک سرباز در تیم ملی والیبال کشورم خدمت کرده‌ام. در تمام‌ رده‌ها بوده‌ام و‌با مربیان مختلف کار کرده‌ام. فراز و‌نشیب‌ها دیده‌ام و‌ در کنار هم‌تیمی‌هایم، بردها را به شادی و باخت‌ها را به اندوه سپری کرده‌ام. در بالاترین سطح بازی‌های والیبال برای سربلندی کشورم جنگیده‌ام. در آسیا به بالاترین افتخارات و در سطح جهان به مقام‌هایی قابل احترام و بسیار ارزشمند دست یافته‌ام. همه اینها، زمانی ارزش مضاعف و بی‌همتا و غرورانگیز پیدا کرده که با رضایت و شادمانی مردم دوست‌داشتنی کشورم همراه شده است. من نیمی از عمرم را به دلخوشی‌های مردم و هیجانات مثبت آنها گره زده‌ام. از خدای خودم شاکرم و بی‌تردید قدر این موهبت را می‌دانم.

امروز‌ بار دیگر این موهبت شامل حالم شده است. بسان ۱۴ سال گذشته طعم بسیار شیرین دعوت به تیم ملی را باز هم می‌چشم. شاید بهتر از هر کسی می‌دانم که فراسوی این دعوت، چه انتظارات و مسئولیت و وظیفه سنگینی نهفته است. اما امروز‌شرایطم‌ با سال‌های پیش متفاوت است. وظایف و مسئولیت‌های دیگری در بستر خانواده برایم ایجاد شده که گریزی از آنها نیست. به تازگی ازدواج کرده‌ام و‌ شرایط زندگیم ایجاب می‌کند که به التزامات و انتظارات زندگی تاهلی پاسخ دهم ودغدغه‌های ایجاد شده، طلب می‌کند که مدتی در اختیار خانواده باشم و این با زندگی اردویی منافات بسیار دارد.

در خدمت تیم‌ملی بودن گرچه از بزرگترین افتخارات است اما تمرکزی‌ کامل و توجهی تمام و کمال می‌خواهد. بعید می‌دانم در شرایط موجود زندگیم‌ بتوانم این تمرکز را فراهم کنم. لذا ضمن سپاس بی پایان از مربیان و کادر فنی و فدراسیون محترم والیبال و‌پوزش از مردم علاقمند به این ورزش پرطرفدار اعلام می‌دارم که در این دوره متاسفانه نمی‌توانم در خدمت تیم کشورم باشم. قویا باور دارم که دوستانم به بهترین شکل ممکن تیم را پیش خواهند برد. افتخارات دیگری در راه است و من نیز همانند مردم کشورم به تماشای مسابقات خواهم نشست و برای موفقیت دوستانم هورا خواهم‌کشید. مسئولیت سنگین عضویت در تیم ملی و‌ تجربه ۱۴ ساله ایجاب می‌کند که این بار از دور، نظاره‌گر موفقیت‌های تیم‌ملی کشورم باشم.

به امید ریشه‌کن‌ شدن این بیماری منحوس و‌حضور در سالن‌های والیبال‌ همچون‌همیشه.