یکی از کاندیداهای سنتی ریاست جمهوری باز هم نامزد می‌شود!

به گزارش منیبان، «نمی‌خواهم کاندیدای شکست‌خورده باشم، هر نظامی افرادی را در آب نمک می‌خواباند تا در شرایط لازم از آن‌ها استفاده کند. فکر می‌کنم من یکی از آن افراد هستم که در آب نمک خوابیده‌ام. به همین خاطر الان احساس تکلیف می‌کنم و می‌آیم.» 

این جمله‌ای بود که سال 87 از سوی محمدرضا عارف مطرح شده بود، همان روزها که او تلاش داشت وارد گود رقابت انتخاباتی سال 88 شود؛ انتخاباتی که بدون حضور او و البته جنجال‌برانگیز برگزار شد.

عارف اما چهار سال بعد در انتخابات 92 وارد گود انتخابات شد تا شانس خود را برای ریاست ‌جمهوری امتحان کند؛ اما در دقیقه نود با تصمیم بزرگان اصلاحات از صحنه کنار رفت؛ کناره‌گیری‌ای که گرچه فداکارانه عنوان می‌شد اما با دلخوری بود و او هنوز هم بزرگان و جریان اصلاحات را به‌خاطر آن تصمیم سرزنش می‌کند و معتقد است رأی لازم برای رئیس‌جمهورشدن را داشته است.

عارف البته بعدها وارد پارلمان شد تا شاید آنجا به ریاست یک قوه برسد؛ اما تنها چهار سال نمایندگی مجلس را تجربه کرد و شانسی در رقابت با لاریجانی نداشت.

اما آیا رؤیای رئیس یک قوه بودن از سر عارف افتاده است؟

برخی زمزمه‌ها می‌گوید، باز هم احساس تکلیف عارف به غلیان درآمده و او به همین دلیل خیلی زودتر از موعد، تحرکات برای کاندیداتوری را کلید زده است.

علی صوفی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب و از وزرای دولت اصلاحات در مصاحبه با خبرگزاری ایلنا نیز از تصمیم عارف  بدون توجه به رأی جبهه اصلاحات خبر داده است.

این خبر صوفی بعد از آن مطرح شد که محمدرضا عارف در آخرین اظهاراتش بر حضور جدی در انتخابات تأکید کرده و گفته بود؛ «جریان اصلاحات همیشه با محدودیت‌های فراوان روبه‌رو بوده و هیچ‌گاه برای این جریان فرش قرمز پهن نکرده‌اند؛ ولی نمی‌توان به‌دلیل محدودیت‌ها و اعمال فشارها کنار کشید و نظاره‌گر وخیم‌ترشدن اوضاع کشور بود.»

او تأکید کرده بود؛ «هیچ راهی جز انسجام و یکپارچگی در جریان اصلاحات به‌مانند شرایطی که در دهه ۹۰ حاکم بود نداریم. برای موضوعات مهم پیش‌روی کشور هم نباید دقیقه نود عمل کرد. ما ضمن همراهی و هماهنگی با جریان اصلاحات منتظر تصمیمات دقیقه نودی هم نخواهیم بود.»

این اظهارات عارف سیگنالی به بزرگان و دیگر لیدرهای اصلاحات بود که تکلیف خود با انتخابات 1402 و 1404 را روشن کنند. 

در این میان اما سؤال‌ها بر سر نوع حضور عارف در انتخابات پیش‌روست.

برخی تحلیل‌ها حکایت از آن دارد که عارف در قامت یک کاندیدا وارد گود خواهد شد. این گمانه البته محدود به انتخابات ریاست‌جمهوری نبوده و این احتمال مطرح است که عارف در تدارک برای بازگشت خود و طیفی از همراهان سیاسی‌اش به پارلمان باشد، خاصه اینکه عملکرد مجلس یازدهم پرانتقاد بوده و نارضایتی‌ها از نمایندگان فعلی در حوزه‌های انتخابیه روزبه‌روز بیشتر می‌شود و احتمال چرخش رأی وجود دارد.

برخی گمانه‌ها اما سمت‌وسویی دیگر دارد. بر این اساس عارف که در سال 1392 به نفع حسن روحانی انصراف داده بود همچنان در رؤیای ریاست بر پاستور است و تدارکات برای کاندیداتوری در 1404 را آغاز کرده است.

به عقیده این طیف از تحلیلگران، عارف همچنان خود را گزینه در آب نمک خوابانده نظام می‌داند که احتمال ردّصلاحیت‌اش از سوی شورای نگهبان بعید به‌نظر می‌رسد و در وانفسایی که شورای نگهبان شمشیر را برای اصلاح‌طلبان از رو بسته است شاید او بتواند راحت‌تر بلیت حضور در رقابت‌های انتخاباتی را دریافت کند.

این پوئن این شانس را نیز به عارف می‌دهد که در بازار خلوت کاندیداهای اصلاح‌طلب انتخابات ریاست‌جمهوری، او تبدیل به یک کاندیدای اصلی شود.

اما احتمال سومی نیز مطرح است، عارف بی‌میل نیست که تبدیل به لیدر تصمیم‌ساز جریان اصلاحات شود. او گرچه در مجلس نتوانست در قامت یک لیدر و رهبر ظاهر شود؛ اما خودش بارها و بارها تأکید کرده که در پشت صحنه فعال بوده و دور از هیاهو برنامه‌های اصلاح‌طلبانه را پیگیری می‌کرده است.

او شاید این بار هم تصمیم خود را بر این قرار گذاشته است که به‌جای کاندیداتوری در انتخابات که می‌تواند در صورت عدم حضور بدنه رأی اصلاح‌طلبان در صحنه شکستی برای او به‌دنبال داشته باشد، در پشت صحنه و در ردیف بزرگان اصلاحات بایستد و تصمیم‌ساز پشت صحنه باشد. 

او البته این نقش را زمانی دیگر در شورای‌عالی سیاست‌گذاری اصلاحات دنبال کرد؛ اما آنجا نیز پرنقد ظاهر شد و با گلایه و دلخوری آن جایگاه را رها کرد. به همین علت به‌نظر می‌رسد اگر عارف چنین تصمیمی هم داشته باشد عملیاتی‌کردن آن راحت و آسان نباشد. 

آیا گره کور قصه عارف و اصلاحات و انتخابات تا چند ماه آینده باز خواهد شد؟

منبع: قرن نو