برای مظلومیت تیم ملی فوتبال ساحلی باید خون گریست!
دلاورمردان فوتبال ساحلی ایران بدون هیاهو در امارات مشغول تاریخ‌سازی در جام جهانی هستند.
به گزارش منیبان؛ در دنیای ورزش، آن هم در کشور ما میزان توجهات خیلی عادلانه تقسیم نشده است. ۹۰ درصد توجهات اعم از رسانه‌ها، ورزش‌دوستان یا مسئولین به فوتبال است و در خود فوتبال هم به همین میزان به دو تیم پرطرفدار پایتخت! در حالی که منطق می‌گوید شما باید بر اساس نتیجه طرفدار یک ورزشکار یا یک تیم باشید. فوتبال ما خیلی در نتیجه از کشتی، تکواندو یا وزنه‌برداری عقب‌تر است اما چندبرابر از آن محبوب‌تر! اما شاید بیشترین ناعدالتی در همین رشته فوتبال به چشم می‌خورد؛ جایی که لیگ آزادگان سهم کمی از توجهات نسبت به لیگ برتر دارد و تیم‌های ملی فوتسال یا ساحلی سهمی کمتر نسبت به تیم ملی بزرگسالان. دیگر به تیم‌های رده پایه ملی نپردازیم بهتر است.نگاه کنید به مقایسه نتایج اخیر همین تیم‌ها؛ تیم ملی فوتبال کشورمان نتوانست طلسم ۴۸ ساله رسیدن به فینال جام ملت‌ها را بشکند و با وجود آن همه ستاره برای هفتمین بار در تاریخ در نیمه نهایی متوقف شد تا دست خالی به کشور برگردد. بازگشت کاروان اعزامی ایران به قطر همزمان شد با سفر کاروان ایران به امارات؛ هر دو توسط یک فدراسیون با یک مدل گرمکن و یک آرم روی سینه. تیم ملی فوتبال از قطر برگشت و تیم ملی فوتبال ساحلی به امارات رفت.
در قطر میدان ما آسیایی بود و در امارات میدانی جهانی. در فوتبال ما نیم‌قرن است به المپیک نرسیده‌ایم. در جام ملت‌های آسیا رنگ فینال ندیدیم اما در فوتبال ساحلی تیم ما سابقه عنوان سومی دنیا را دارد و همین حالا در امارات مشغول سلاخی بزرگان است. ببینید سرنوشت چه طنز تلخی دارد. در جام جهانی ۲۰۱۴ تیم ملی فوتبال کشورمان مغلوب آرژانتین با گل مسی شد، اما مردم بعد از آن مسابقه تنها به خاطر نمایش تیم به خیابان‌ها ریخته و شادی کردند. در جام جهانی ۲۰۱۸ ما با همین نتیجه یک بر صفر به اسپانیا باختیم و دوباره شادی خیابانی به خاطر نمایش تیم تکرار شد.
حالا و در همین روزها و در بی‌خبری کامل جامعه فوتبال، تیم ملی ساحلی کشورمان بدون دو ستاره تاثیرگذارش هم آرژانتین را برد و هم اسپانیا را اما دریغ از کوچکترین جشن یا هیاهو! حتی در خیل عظیم رسانه‌ها و برنامه‌های تلویزیونی هم نمی‌بینیم که کارشناسی دقیقه‌ای به این موضوع بپردازد. در حقیقت ما به آن‌ها که برایمان افتخار و سربلندی می‌آورند، بی‌توجهیم و وقتمان را مدام صرف کسانی می‌کنیم که بارها شرمنده‌مان کرده‌اند. بارها میدان دیده و همیشه دست خالی برگشته‌اند و عجبا که خود را بهترین نسل تاریخ هم می‌خوانند!
از بزرگی کار ساحلی‌بازان ما که مقتدرانه در گروه مرگ به عنوان صدرنشین به دور حذفی صعود کرده‌اند همین بس که ما تیم قدرتمند تاهیتی را هم بردیم، در بازی که دو بر صفر عقب افتادیم و جالب این‌که ملی‌پوشان کشورمان در هر مسابقه زیباترین گل جام را می‌زنند. تاهیتی یک جزیره در قاره آمریکاست و در فوتبال ساحلی به خاطر اقلیم و جغرافیایش، موقعیت یک مدعی را دارد؛ این‌طور فکر کنید که در جام جهانی فوتبال، ایران برزیل یا آلمان را ببرد! در مسابقه‌ای که دو گل عقب افتاده و دروازه‌بان تیم ملی بیاید و گل بزند! اگر این اتفاق روزی بیفتد، ما فوتبال‌دوستان چه کار خواهیم کرد؟الان این اتفاق در جام جهانی ساحلی افتاده اما هیچ‌کاری نمی‌کنیم. این تیمِ لیاقت قهرمانی را دارد و امیدواریم حداقل وقتی با جام به تهران برگشتند، تقدیری شایسته این کار بزرگ از آن‌ها صورت گیرد.
