نگهداشتن ادرار چه خطری در پیش دارد؟

به گزارش منیبان؛ مثانه می تواند بیش از این مقدار کشیده شود، اما انجام زیاد این کار خطرناک است، بنابراین نگه داشتن ادرار و نادیده گرفتن دستشویی رفتن توصیه نمی شود. در این مقاله به بررسی اثرات احتمالی نگه داشتن بیش از حد ادرار پرداخته می شود. در یک بزرگسال سالم گاه به گاه نگه داشتن ادرار مشکلی ایجاد نمی کند، اما در صورت عادت شدن عوارض جانبی ناخواسته ای به همراه دارد.

هنگامی که مثانه نصف ظرفیت مثانه پر می شود سیگنالی به مغز برای نیاز به ادرار ارسال می شود. مغز در حالی که به مثانه می گوید که ادرار را نگه دارد، اما تمایل به دفع آن را هم ایجاد می کند.

برخی اوقات لازم است ادرار را نگه دارید زیرا ممکن است دسترسی به سرویس بهداشتی دشوار باشد یا احتمال می رود شخصی در حال تمرین برای نگه داشتن ادرار باشد. هیچ قانون مشخصی برای چگونگی و زمان ایمن نگه داشتن ادرار وجود ندارد. برخی از افراد ممکن است بیش از دیگران مستعد عوارض جانبی آن باشند.

عوارض جانبی احتمالی نگه داشتن ادرار

در ادامه چند عارضه جانبی احتمالی نگه داشتن ادرار مورد بررسی قرار می گیرد:

درد

افرادی که به طور منظم تمایل به ادرار کردن را نادیده می گیرند احتمال می رود در مثانه یا کلیه خود احساس درد کنند. هنگامی که شخصی سرانجام دستشویی می رود هم ممکن است آسیب ببیند، همچنین انقباض عضلات پس از ترشح ادرار می تواند منجر به گرفتگی لگن شود.

عفونت مجاری ادراری

در برخی موارد نگه داشتن زیاد ادرار باعث تکثیر باکتری ها می شود که این امر می تواند منجر به عفونت دستگاه ادراری (UTI) شود. هنوز هیچ تحقیقی نشان نداده است نگه داشتن ادرار باعث بروز عفونت ادراری می شود، اما بسیاری از پزشکان توصیه می کنند از انجام این کار به ویژه افرادی که سابقه عفونت ادراری مکرر دارند پرهیز کنید.

احتمال عفونت ادراری در افرادی که مایعات کافی نمی نوشند افزایش می یابد زیرا مثانه به بدن نمی گوید که به اندازه کافی دفع کند همین این باعث گسترش باکتری ها از طریق دستگاه ادراری و منجر به بروز عفونت می شود. علائم UTI شامل موارد زیر است:

احساس سوزش یا گزش هنگام ادرار کردن

درد در ناحیه لگن یا پایین شکم

اصرار مداوم برای تخلیه مثانه

ادرار با بوی بد یا بدبو

ادرار ابری شکل که رنگی هم نیست

ادرار مداوم تیره رنگ

ادرار خونین

کشش مثانه

در دراز مدت نگه داشتن مرتب ادرار باعث کشیدگی مثانه می شود که این امر ممکن است مثانه را به طور طبیعی منقبض و آزاد کند. اگر فردی مثانه کشیده داشته باشد اقدامات دیگر مانند کاتتر به احتمال زیاد نیاز است.

آسیب عضلات کف لگن

احتباس مکرر ادرار به عضلات کف لگن آسیب می رساند. یکی از این عضلات اسفنکتر مجرای ادراری است که مجرای ادرار را بسته نگه می دارد تا از نشت ادرار جلوگیری کند. آسیب دیدن این عضله حتی می تواند منجر به بی اختیاری ادرار شود.

انجام تمرینات کف لگن مانند کگل به تقویت این عضلات و جلوگیری از نشت یا ترمیم از دست دادن عضلات کمک می کند.

سنگ کلیه

احتباس ادرار ممکن است باعث ایجاد سنگ کلیه در افرادی شود که سابقه این بیماری را ندارند یا افرادی که مواد معدنی زیادی در ادرار خود دارند. ادرار اغلب حاوی مواد معدنی مانند اسید اوریک و کلسیم اگزالات است.

آیا در پی نگه داشتن ادرار مثانه می ترکد؟

یک افسانه رایج این است اگر شخصی مدت زیادی ادرار را نگه دارد مثانه ترک می خورد. اگرچه این امر بسیار نادر است، اما این احتمال وجود دارد. البته احتمال اینکه مثانه به راحتی عضلات نگهدارنده ادرار را از بین ببرد بیشتر است.

نگه داشتن ادرار ناشی از سایر شرایط

برخی از شرایط و بیماری های زمینه ای می توانند منجر به احتباس ادرار شوند. این عارضه به طور معمول غیرارادی است و مورد توجه قرار نمی گیرد، اما عوارض مشابهی ایجاد می کند.

بزرگ شدن پروستات، ضعف عضلات مثانه یا آسیب عصبی در سیستم ادراری ممکن است جریان ادرار را مسدود کند یا باعث حفظ آن توسط بدن شود. افراد مبتلا به اختلالات کلیوی نیز بخاطر جلوگیری از بروز عوارض احتمالی باید از احتباس ادرار جلوگیری کنند.

به بدن آموزش کمتر دفع کردن را دهید

در برخی موارد پزشکان ممکن است آموزش مجدد مثانه را برای دفع کمتر ادرار توصیه کنند که شامل مقاومت در برابر تمایل به دفع ادرار است. هدف این تمرین است مقدار مایعاتی را که مثانه می تواند نگه دارد قبل از آلارم برای دفع آن افزایش دهد. در صورت موفقیت مدت زمان بین دفعات مراجعه به دستشویی افزایش می یابد.

نکات زیر ممکن است به فرد برای سهولت طی شدن روند آموزشی کمک کند:

گرم ماندن زیرا سرما تمایل به دفه ادرار را افزایش می دهد

گوش دادن به موسیقی یا تماشای تلویزیون برای حواس پرتی

به طور فعال درگیر کردن مغز با یک بازی، پازل یا مسئله برای حل کردن

خواندن کتاب یا مقاله روزنامه

در حالت نشسته یا قدم زدن هر کدام که میل را برای دفع ادرار برطرف می کند

برقراری تماس تلفنی یا نوشتن ایمیل

نکته اصلی این است که مغز را درگیر کرده و توجه آن را از دفع ادرار پرت کنید.

نکاتی برای رسیدن به موقع دستشویی

اگرچه بهتر است زمان مثانه پر شدن دفع شود، اما ممکن است فردی در آن لحظه دسترسی به دستشویی نداشته باشد. نکات زیر به فرد کمک می کند تا به موقع خود را به توالت برساند:

هنگام ایستادن پاهای خود را تاب دهید: این کار مجرای ادرار را فشرده کرده و در موارد اضطراری از دفع ادرار جلوگیری می کند.

گاز دفع کننده: تجمع گاز باعث فشار بیشتر بر مثانه می شود.

بلافاصله بعد از بیدار شدن از خواب ادرار را دفع کنید: افرادی که برای ترک خانه عجله دارند ممکن است از رفتن به دستشویی صرف نظر کنند، اما شروع چرخه ادرار در روز کار درستی است.

برای استراحت منظم بین دستشویی رفتن برنامه ریزی کنید: احتمال می رود فردی بخواهد هر 2 تا 3 ساعت زمان استراحت بین دستشویی رفتن را تعیین کند. با کوک کردن ساعت دستشویی بروید خواه مثانه سیگنال ارسال کند یا نه. این امر به کاهش فشار و جلوگیری از شرایط اضطراری کمک می کند.

منتظر نمانید تا وضعیت اضطراری رخ دهد: صرف نظر از مهلت مقرر یا روزهای شلوغ کاری خود را عادت دهید در لحظه اصرار به دفع ادرار دستشویی بروید.

در پایان

گهگاه نگه داشتن ادرار هیچ آسیبی به فرد وارد نمی کند. با این حال، انجام منظم این کار خطر ابتلا به عفونت یا سایر عوارض را افزایش می دهد. در صورتی که فردی احساس کند بیش از حد ادرار می کند باید برای بررسی علل آن به پزشک مراجعه کند.