برای یحیی که 50 ساله شد؛ باتجربه و امیدوار به آینده

به گزارش منیبان؛ پسرک 19 ساله اردبیلی در سال 1368 با حضور در تراکتور، مسیر حرفه ای خود را در فوتبال ایران آغاز کرد. 2 سال بعد راهی تیم پورای تهران شد. تیمی که دیر تاسیس شد و زود هم منحل. پس از پورا، یحیی به اولین نقطه عطف خود در زندگی رسید. جایی که مسیر حرفه ای او متحول شد. یحیی گل محمدی 25 ساله به پرسپولیس تهران پیوست و دوران پرافتخارش در این تیم را آغاز کرد. یحیی در 4 سال حضورش در پرسپولیس، بیش از 100 بازی انجام داد و 2 لیگ برتر و یک جام حذفی گرفت. سال 1378 پسر باتجربه سرخ ها، تصمیم گرفت به خوزستان برود و برای فولاد توپ بزند. اما پس از چندین فصل، باز هوای خانه به سرش زد و یحیی دوباره پیراهن پرسپولیس را پوشید. یحیی دو سه فصلی در پرسپولیس بود و در نهایت تصمیم گرفت به صبای قم بپیوندد و همراه این تیم اولین سوپرجام فوتبال ایران در سال 1384 را کسب کرد و در نهایت نیز در همان صبا تصمیم به خداحافظی از فوتبال گرفت تا دوران کم حاشیه و حرفه ای یحیی در فوتبال ایران در سن 38 سالگی به پایان برسد.

یحیی به سرعت وارد عرصه مربیگری شد و در همانجایی که فوتبال را کنار گذاشته بود، آن را دوباره آغاز کرد. این بار لب خط و در قامت سرمربی. صبای قم، شروع تجربه مربیگری یحیی بود. که خیلی زود هم توانست خودش را نشان دهد و در همان سالی که پرسپولیس در دقیقه 96 قهرمانی را در آزادی از چنگ سپاهان در آورد، یحیی صبا را در پایان فصل سوم کرد. تیمی که در میانه راه سرمربی اش شده بود.

یحیی اما تصمیم گرفت اینقدر از اوج شروع نکند. شاید خودش هم می دانست که نیاز دارد تجارب بیشتری در عرصه مربیگری در محیطی آرام تر کسب کند. لذا به لیگ دسته اول رفت و هدایت تربیت یزد را بر عهده گرفت. تلاش ها او در طول دوران حضورش در یزد، برای صعود به همراه این تیم به لیگ برتر، بی نتیجه بود و یحیی نهایتا در سال 1389 راهی نساجی شد. قائمشهر، روزهای خوبی با یحیی سپری نکرد و یحیی نیز روزهای خوبی در قائمشهر نداشت تا اینکه برکنار شد و یحیی به راه آهن رفت تا دستیار میاچ و دایی در این تیم شود. یک فصل نگذشت که باز به خانه دومش یعنی صبا بازگشت. مدت حضورش در قم اما کوتاه بود. یحیی در سالی که پرسپولیس در میانه فصل با مانوئل ژوزه پرهیاهو و پرحاشیه قطع همکاری کرد، به خانه اولش یعنی پرسپولیس بازگشت و برای نخستین بار سرمربی این تیم شد.

یحیی در پرسپولیس عملکرد بدی نداشت. او 22 بازی سرمربی این تیم بود 10 پیروزی، 10 تساوی و تنها 2 شکست را به ثبت رساند. اما یکی از همان دو شکست، کار خودش را کرد. دیدار با سپاهان در فینال جام حذفی کشور. دیداری که با خداحافظی تلخ مهدی مهدوی کیا همراه شد. خاطره آن بازی تلخ هنوز در ذهن یحیی ثبت است. یحیی در شب تولد 50 سالگی اش در شبکه یک سیما، در پاسخ به سوالی که اگر در دوران مربی گری ات می توانستی به عقب برگردی و یک اتفاق را پاک کنی چه بود؟ به آن بازی تلخ و خداحافظی تلخ تر مهدی مهدوی کیا اشاره کرد.

به هر حال یحیی با اینکه فوتبال هجومی و زیبایی را در پرسپولیس به نمایش می گذاشت، از این تیم جدا شد و راهی نفت تهران شد. روزهای درخشان نفت با یحیی آغاز شد. نفت تحت هدایت یحیی در لیگ برتر سوم شد و به پلی آف لیگ قهرمانان آسیا راه یافت. اما حضور او در نفت تنها یک سال بود و پس از آن راهی ذوب آهن شد تا اولین جام هایش را در قامت سرمربی کسب کند. یحیی دوران خوبی در ذوب آهن داشت و همراه با این تیم 2 بار جام حذفی را بالای سر برد و یک بار نیز سوپرجام فوتبال ایران را از آن خود کرد. یک بار نفت و بار دیگر استقلال مغلوب تیم یحیی در فینال حذفی شدند.

پس از آن یحیی در تصمیمی عجیب باز هم به لیگ دسته یک رفت تا هدایت اکسین را بر عهده بگیرد. او که در صبا، جای خود را به فیروز کریمی داده بود، این بار رفت تا جایگزین فیروز کریمی شود. تلاش او برای صعود به لیگ بی نتیجه بود تا اینکه یک سال بعد یحیی گل محمدی، سرمربی تراکتور تبریز شد. دوران حضور او در تبریز خیلی خوب نبود و در میانه های فصل تبریز را به مقصد مشهد ترک کرد. یحیی در پدیده یا شهرخودرو اما عملکرد خوبی داشت و پس از رفتن برانکو حتی از او به عنوان یکی از جانشینان خوب پروفسور یاد شد. اما این اتفاق رخ نداد و پرسپولیس با کالدرون به توافق رسید. حضور کالدرون در پرپسولیس هرچند موفق اما کوتاه بود و او در نیم فصل پرسپولیس را ترک کرد و حالا دیگر نوبت به بازگشت یحیی رسید. به هر سختی بود، پرسپولیس یحیی را از شهرخودرو گرفت و روی نیمکت خود نشاند. یحیی در همان ماه های اول حضورش در این تیم کولاک کرد و در فصلی سخت این تیم را قهرمان لیگ برتر کرد و در ادامه نیز با پرسپولیس به فینال لیگ قهرمانان آسیا رسید. هرچند که کمبود بازیکن دوباره گریبانگیر سرخ ها شد و دست پرسپولیس از جام کوتاه ماند اما یحیی نشان داد که انتخاب درستی برای پرسپولیس بوده است. حالا در میانه لیگ بیستم هستیم و یحیی پنجاه ساله، در اندیشه تاریخ سازی و تکرار موفقیت با تیم محبوبش است.

یحیی در پاسخ به سوال علی ضیا در آنتن شبکه یک، غیر از خداحافظی تلخ مهدوی کیا، به یک روز تلخ دیگر نیز اشاره کرد که اگر پاک کن داشت و به عقب برمی گشت، حتما آن را پاک می کرد. و آن چیپ معروفش بود به چین. چیپی که اگر زده نمی شد، شاید دست یحیی به کاپ قهرمانی جام ملت های آسیا می رسید. اما بی انصافی است که وقتی نوبت به بازی های ملی یحیی می رسد فقط به آن چیپ اشاره کنیم. او در بازی با مکزیک گل دقیقه 28 مکزیکی ها را در دقیقه 36 جبران کرد و ایران را امیدوار، اما آن 3 دقیقه لعنتی در نیمه دوم باعث شد که ایران جام جهانی را با شکست آغاز کند. یحیی در تیم ملی بیش از 70 بازی کرد و 5 گل زد. عمان، ایرلند، اردن، لبنان و مکزیک.

همانطور که از تیم های یحیی مشخص است، هرقدر که در دوران بازیگری اش وفادارانه کار می کرد، در دوران مربیگری، سعی در کسب تجربه در تیم های مختلف داشته است و یکی از نکات جالب انتخاب های او، تلاش برای کسب تجربه و قدرتمندتر کردن خود است. حتی اگر نیاز باشد که در اوج مربیگری به لیگ دسته اول برود یا دستیار شود. یکی دیگر از نکات جالب در مورد دوران مربیگری یحیی، استفاده از افراد باسواد و کاربلد در کنار خود است. از مجتبی حسینی بگیرید تا حمید مطهری که او نیز مثل حسینی می تواند یک سرمربی موفق در فوتبال ایران شود.

یحیای 50 ساله، حالا کولباری سنگین از تجربه دارد. از لیگ یک تا قهرمانی در لیگ برتر از فینال جام حذفی تا فینال لیگ قهرمانان آسیا. مشخص نیست که تا چه زمان می تواند روی نمیکت پرفشار پرسپولیس دوام بیاورد اما هر چه هم که شود، یحیی هنوز راه زیادی دارد و به آینده بسیار امیدوار است.