وقتی هلندی‌ها بخاطر ادویه آدم کشی کردند!
در زمانی که هلندی‌ها برای کسب حق استقلال از حکومت اسپانیا در حال مبارزه در جنگی موسوم به "جنگ هشتاد ساله" (۱۵۶۶_۱۶۴۸) بودند، در یک تناقض عجیب داشتند آزادی را از ملت دیگری می‌گرفتند.
به گزارش منیبان، کوین به افراد و مزدوران گانگستر ژاپنی خود دستور داد که انتقام بگیرند. ده‌ها تن از رهبران اورنگ کایا را سر بریده و به چوب‌های بامبو آویزان کردند. هزاران نفر از ساکنان یا با کشتن مستقیم یا با گرسنگی یا به دلیل اینکه خود را از صخره‌ها پرتاب کردند کشته شدند. تعدادی از مردم جزیره هم خودکشی کردند، تعداد بسیار کمی به جزایر همسایه فرار کردند، در حالی که بقیه به جزیره همسایه جاوا منتقل شدند تا به عنوان برده مورد بهره برداری قرار گیرند.
در سال ۱۶۶۹ میلادی هلندی‌ها با انگلیس معاهده‌ای به نام بریدا را امضا کردند که به موجب آن "جنگ انگلیسی هلندی دوم" به پایان می‌رسید، و هلندی‌ها براساس این معاهده، منطقه منهتن (نیویورک کنونی) را در عوض کوتاه آمدن انگلیسی‌ها از جزایر باندا (اندونزی کنونی) به انگلیسی‌ها واگذار می‌کردند. اما سوال این است که چرا جزایر باندا برای هلندی‌ها مهم بود تا جایی که منهتن را دادند و جزایر باندا را گرفتند؟
ادویه‌های آسیایی، اروپایی‌ها را به جوش و خروش می‌آورد
در زمانی که هلندی‌ها برای کسب حق استقلال از حکومت اسپانیا در حال مبارزه در جنگی موسوم به "جنگ هشتاد ساله" (۱۵۶۶_۱۶۴۸) بودند، در یک تناقض عجیب داشتند آزادی را از ملت دیگری می‌گرفتند. شبیه سبک استعماری اسپانیایی_پرتغالی، هلندی‌ها در اواخر قرن شانزدهم، فتوحات استکشافی دریایی خود را به سمت شرق آسیا جایی که به عنوان جزایر هند شرقی شناخته میشد، کشاندند و امروزه جزایر شبه جزیره اندونزی را شامل می‌شود.
از بین جزایری که هلندی‌های تشنه استعمار آن بودند، می‌توان به جزایر باندا اشاره کرد. جزایر باندا از ده جزیره آتشفشانی کوچک در فاصله دو هزار کیلومتری جزیره اصلی جاوا (جاکارتای امروزی) تشکیل شده بودند و به "جزایر ادویه" یا "جزایر پادشاهان" معروف بودند، این منطقه از دنیا به کاشت ادویه‌های مهم آن زمان شهرت داشت و به همین دلیل تقریبا محل رقابت استعماری بین نیرو‌های اروپایی بود.
چیزی که توجه هلندی‌ها را در این جزیره به خود جلب کرد جوز هندی بود که فقط در این منطقه به مقدار زیاد یافت میشد و اروپایی‌ها بر این باور بودند که جوز هندی قدرت درمان همه بیماری‌ها را دارد و تقویت کننده مغز است، در آن جزایر هزاران بومی به کشت و برداشت جوز هندی مشغول بودند و "اورنگ‌کیا" یا"طبقه مردان‌ثروتمند" بر آن‌ها حکومت می‌کردند.
در سال ۱۶۰۲ میلادی و بعد از اندکی از شروع سفر‌های استکشافی هلندی‌ها، جمهوری هلند شرکت هند شرقی هلندی را برای تنظیم و حمایت از حرکت تجارت هلندی با جزایر هند شرقی و سواحل اقیانوس هند تاسیس کرد، این اتفاق دو سال بعد از تاسیس شرکت بریتانیایی شرکت‌هند‌شرقی انگلیسی رخ داد.
البته شرکت هلندی بیشتر از اینکه یک شرکت باشد دولت بود و جنبه‌های اقتصادی، سیاسی و نظامی داشت. حکومت هلند حق احتکار دریانوردی و تجارت منطقه را به شرکت اعطا کرد و به آن‌ها حق ساخت قلعه و تشکیل نیرو‌های مسلح یا نیرو‌های حفظ امنیت را داد و حتی شرکت هلندی قاضی و حاکم را در جزیره تعیین کرد و به آن‌ها اجازه فعالیت‌های اداری داد تا بتواند شرایین زندگی را در این جزایر به دست بگیرند.
جزایر پاندا، به میگرن امپراتوری هلند تبدیل شد
پس از دهه‌ها حضور استعمار در منطقه که هرگز مورد استقبال مردم محلی قرار نگرفت، هلندی‌ها آن‌ها را تهدید کردند که اگر به آن‌ها حق انحصار تجارت ثروت منطقه و شرایطشان را ندهند، از زور استفاده خواهند کرد و برخی از حاکمان محلی تقاضا‌های مهاجمان جدید را پذیرفتند و با هلندی‌ها توافق نامه‌هایی امضا کردند.
اما به محض اینکه قایق‌های هلندی از بندر خارج می‌شدند، ساکنان به زندگی اول خود بازمی‌گشتند. بومیان ترجیح می‌دادند از آزادی تجارت خود لذت ببرند و می‌خواستند با انعقاد معاملات با کسانی که پول پرداخت می‌کردند، تا حد ممکن از ثروت سرزمین خود بهره‌مند شوند. برای مردم جزیره فرقی نمی‌کرد با چه کسی معامله کنند آن‌ها فقط منفعت می‌خواستند به همین خاطر با انگلیسی‌هایی که در سال ۱۶۰۳ وارد منطقه شدند همکاری کردند و با آن‌ها معامله کردند تا در برابر رفتار خصمانه هلندی‌ها تعادل برقرار کنند، البته هلندی‌ها از این ماجرا خشمگین شدند احساس کردند که آرزو‌های آن‌ها در انحصار تجارت ادویه جات و جوز هندی از آن جزایر در شرف نابودی است.
هلندی‌ها چندین عملیات انتقام‌جویانه علیه جزیره نشینان به راه انداختند، اما این امر موثر نبود، مردم مقاومت می‌کردند، یا وانمود می‌کردند که در برابر خواسته‌های هلند تسلیم می‌شوند، و سپس برای تجارت با انگلیسی بازمی‌گشتند.
در همین حال تنش بین شرکت هلندی شرقی هند و همتای انگلیسی آن بالا گرفت و در راس شرکت هلندی جان پترسون کوین، یکی از قدرتمندترین و سرسخت‌ترین مردان استعمار هلند در آسیا که نقش محوری در ساخت امپراتوری هلند در هند شرقی داشت، با ایده‌ای عجیب سرنوشت بومیان را سیاه کرد. ایده کوین این بود: اگر می‌خواهید از "سردرد" ناشی از شورش باندا خلاص شوید، چاره‌ای ندارید جز اینکه همه مردم جزیره باندا را بکشید.
کوین در راس ارتش متشکل از ۱۶۰۰ سرباز هلندی با کمک گروهی از مزدوران ژاپنی به سوی جزیره قایقرانی کردند. وی در مارس ۱۶۲۱ حمله‌ای همه جانبه به جزیره را آغاز کرد و اختلاف قدرت بین دو طرف بسیار زیاد بود و ارتش کوین توانست ظرف چند ساعت جزیره را کنترل کند و همین امر رهبران محلی را مجبور به انعقاد معاهداتی کرد که در آن شرایط هلند را پذیرفتند، اما این توافقنامه طولانی مدت نبود و مردم محلی درگیر "جنگ چریکی" علیه هلندی‌های اشغالگر شدند و این بار تصمیم گرفتند برای همیشه "مشکل باندا" را خاتمه دهند.
کوین به افراد و مزدوران گانگستر ژاپنی خود دستور داد که انتقام بگیرند. ده‌ها تن از رهبران اورنگ کایا را سر بریده و به چوب‌های بامبو آویزان کردند. هزاران نفر از ساکنان یا با کشتن مستقیم یا با گرسنگی یا به دلیل اینکه خود را از صخره‌ها پرتاب کردند کشته شدند. تعدادی از مردم جزیره هم خودکشی کردند؛ و تعداد بسیار کمی به جزایر همسایه فرار کردند، در حالی که بقیه به جزیره همسایه جاوا منتقل شدند تا به عنوان برده مورد بهره برداری قرار گیرند.
برای حفظ بهره وری ادویه و جوز هندی در جزایر، هلندی‌ها برده‌هایی را از هند شرقی، هند، چین و آفریقا وارد کردند و همچنین از کشاورزان هلندی کمک خواستند.
برآورد می‌شود که از ۱۴۰۰۰ ساکنان جزایر باندا، تنها ۴۸۰ تن از کشتار جان سالم به در بردند.
منبع: تابناک
