مرگ تدریجی زندانی‌های سیاسی بحرین

به گزارش منیبان از العالم، سازمان‌های حقوقی شرکت کننده در کنفرانس، همه را به تحت فشار گذاشتن رژیم آل خلیفه دعوت کرد تا تجاوزهایش علیه کنشگران در زندان و کشتن تدریجی آنها را متوقف کند. از جمله این کنشگران زندانی می توان به رهبران مخالفان حسن مشیمع و دکتر عبدالجلیل السنکیس اشاره کرد.

شرکت کنندگان در کنفرانس به سخنرانی علی مشیمع کنشگر بحرینی گوش فرا دادند. وی سیزدهمین روز اعتصاب غذای خود را در مقابل سفارت بحرین در لندن گذراند تا خواستار آزادی حسن مشیمع پدر خود و دکتر عبدالجلیل السنکیس شده و زندگی آنها را نجات دهد.

مشیمع در این کنفرانس بخشی از سخنان پدرش و السنکیس درخصوص شکایت آنها در دادگاه از ابزار شکنجه را قرائت کرد.

وی به نقل از دکتر السنکیس گفت:" مرا به این شیوه از خواب محروم کردند: وقتی خواب بودم آب سرد روی من ریختند، مرا به صورت نشسته یا ایستاده بر تشک اسفنجی نگه داشتند و از تا پایم بر من آب ریختند. بقیه آب را هم روی تشک، پتو و بالشت ریختند و سپس مرا وادار به خوابیدن در آن رختخواب کردند درحالیکه دستگاه خنک کننده نیز در بالاترین درجه روشن بود (در زمستان). علاوه بر آن، زندانی را وادار می کنند که در گوشه زندان رو به دیوار بایستد، آب را از بالای سر روی خود بریزد و سپس بر زمین سرامیکی زندان دراز بکشد".

مشیمع برخی از بخش های شهادت پدرش در دادگاه را نیز خواند:" این رفتار تحقیر آمیز در تمام طول مسیر ادامه داشت تا اینکه به زندان القرین رسیدیم که در آن نیز مراسم استقبال با کتک و لگد به تمام نقاط بدنم بخصوص سر و گوشم آغاز شد و با آب دهان انداختن بر من و هل دادنم ادامه یافت به طوری که بر زمین افتادم و زخمی شدم و از شدت سرما حالت تهوع به من دست داد. آنها به دشنام دادن و توهین به من ادامه دادند تا وقتی که مرا به سلول انفرادی بردند. برای خواب تشکی پاره و کهنه، پتویی کثیف و بالشتی بسیار بدبو به من دادند. به محض اینکه بر آن رختخواب نشتم، یکی از زندان بانان نقاب زده آمد و آب سردی را بر سر و بدن من و آن رختخواب ریخت و دستگاه خنک کننده را هم در آن هوای سرد روشن کرد، بطوری که از شدت سرما به لرزه افتادم و با وجود خستگی نتوانستم بخوابم".

مشهور است که مشیمع و السنکیس از بیش از ده سال پیش بازداشت شده اند. برخی کنشگران سیاسی برجسته مثل عبدالوهاب حسین، عبدالهادی الخواجه و شیخ علی سلمان نیز همین وضعیت را دارند.

حدود 2000 زندانی سیاسی در بحرین وجود دارد که اکثر آنها جوانانی با حکم حبس طولانی مدت هستند و به همین جهت نتوانستند تحصیل خود را تکمیل کنند و خانواده تشکیل دهند. رژیم آل خلیفه نیز به دعوت سازمان های حقوق بشر برای آزادی زندانیان سیاسی در سایه شرایط سخت زندان ها بخصوص پس از انتشار کرونا، بی توجه است.

مخالفان بحرینی بر این باورند که اگر حمایت نظامی عربستان و امارات نبود، رژیم آل خلیفه نمی توانست به این شکل هولناک شکنجه زندانیان سیاسی را ادامه دهد، تا جایی که ده سال پس از قیام مردم بحرین مانع از سفر نماینده ویژه بحرین به این کشور شد. پس از آن نیز با عادی سازی روابط خود با رژیم صهیونیستی، به سرکشی و بی اعتنایی به فشارهای بین المللی ادامه داد.

مخالفان بحرینی بر تاثیر پول برخی دولت های خلیج فارس بخصوص عربستان بر تصمیم های شورای حقوق بشر تاکید می کنند. عربستان با پرداخت پول به برخی دولت های شورای امنیت، مانع از اقدام اروپا به تمدید تحقیق در قضیه یمن شده است.

اما با وجود قدرت پول سعودی، مخالفان بحرین به تلاش خود برای رساندن صدای زندانیان سیاسی این کشور به همه جهانیان ادامه خواهند داد تا رژیم آل خلیفه و حامیانش را در مقابل افکار عمومی جهان رسوا کنند.