استرس بالای سپاهانی ها بلای جان‌شان شد!

به گزارش منیبان؛ مهمترین نکته ای که در بازی سپاهان – ملوان به چشم آمد، سکوهای پر ورزشگاه بود که لذت تماشای فوتبال را دو چندان کرد. هم بازیکن به شوق می آید هم خود هوادار لذت می برد. لیگ ما به چنین جو پرشوری نیاز دارد. حیف که در تهران جز بازی استقلال - نفت مسجدسلیمان در فصل قبل مدتهاست چنین شوری را نمی بینیم. سپاهان بازی را با یک تغییر مهم شروع کرد. نیمکت نشینی مسعود ریگی و اضافه شدن کاتاتائو یک پیغام ویژه داشت. مورایس برد می خواهد و لازمه آن تنها نبودن شهریار در خط حمله بود.سپاهان خوب و پرفشار شروع کرد، حرکات ترکیبی بازیکنان این تیم به خصوص در جناح راست با حضور پردامنه رامین رضاییان و از طرفی میدان داری علی محمدی و کریمی و نورافکن بازی را کاملا در نیمه اول یک گله کرده بود. اما ملوان در تک ضدحمله هایش تیم زهرداری نشان می داد.

 کاملا مشخص بود نتیجه دربی تهران روی ذهن بازیکنان سپاهان در ضربات آخر تأثیر گذاشته بود و موردی که در بازی با تراکتور هم به آن اشاره کردیم (کمبود بازیکنانی که سابقه قهرمانی دارند) هم مزید بر علت بود تا از نظر روانی سپاهان ذهنش آماده بردن نباشد. وقتی شما با اطلاع از نتیجه رقبا بازی می کنید خود به خود فشار روانی به مغز بازیکن رخنه می کند.ملوان این بار برخلاف بازی با استقلال و پرسپولیس ترجیح داد باز بازی نکند. مازیار تیمش را با چهار مدافع ثابت و پنج هافبک متمرکز و تک فوروارد به زمین فرستاد و ترجیح داد ریسک نکند. اگر چه تیمش خیلی موقعیت داد که آن را به حساب کیفیت بهتر بازیکنان سپاهان بگذارید اما بعد از گلی که دریافت کرد تنها جایی که می شد به سپاهان ضربه زد ضربات ایستگاهی بود که از آنجا هم به گل رسید.آمار بازی را که مرور می کنیم به اصرار سپاهانی ها به شوتزنی می رسیم، شوتهایی که غالبا خارج از چهارچوب زده می شد و خیلی ایمان صادقی را به خطر نیانداخت. شاید اگر دقت شوتها بهتر بود نتیجه رویایی برای سپاهان رقم می خورد.

سپاهان روی ارسالها هم بسیار موفق نشان می داد، ارسالهای بی نقص بهترین مدافع کناری لیگ (رامین رضاییان ) فقط یک قطع کننده می خواست که فقط یک بار به ثمر نشست. مشکل تیم مورایس نداشتن مهاجم باکیفیت در این تیم غیر از مغانلو است که وقتی شهریار مهار شود بتواند با نفر دوم ضربه بزند. تاریخ بعد از بیست و یک سال در حال تکرار است، هفتم خرداد ۸۱ ملوان جام را از استقلال ربود و به پرسپولیس تحویل داد و حالا در چهارم اردیبهشت ۱۴۰۲ ملوان بازهم شرافت فوتبال را معنا کرد و با فوتبال جانانه خود اول خودش را بار دیگر ثابت کرد و بعد جام را در خانه پرسپولیس تحویل داد. حالا اینکه یحیی و پرسپولیس قدر این موقعیت را بدانند دست خودشان است. معادلات لیگ در هفته بیست و هفتم کاملا به سود پرسپولیس رقم خورد، آنها دربی را بردند و نتیجه بازی اصفهان به نفع آنها رقم خورد. اما این سه هفته آبستن اتفاقات عجیبی خواهد بود و پیش بینی قهرمان لیگ هر لحظه سخت تر می شود.سپاهان فعلا چاره ای ندارد جز اینکه سه بازی آینده اش ( نفت مسجدسلیمان، پیکان و مس کرمان ) را ببرد و به انتظار گاف پرسپولیس بنشیند. در این بین با تساوی دیروز سپاهان، استقلال هم یک شانس مجدد گرفت و امیدوار به ادامه لیگ شد. هیچ جا نروید اردیبهشت پرحادثه ای در فوتبال ایران در پیش است. لیگی که همه ملزم به رعایت بازی شرافتمندانه هستند و تا کنون بارها در لیگ ما این شرافت به اثبات رسیده. چشم همه به تیمهایی است که نه شانس قهرمانی و سهمیه دارند و نه دغدغه سقوط .