ساپینتو رفت؛ حالا چه کسی به جای او بیاید؟

به گزارش منیبان، اینکه مرد پرتغالی بماند و این بار با تیمی روانه لیگ شود که خودش انتخاب کرده و بسته؟ یا اینکه برود و فوتبال ایران از دست او و برونگرایی‌های عجیب و غریبش راحت شود؟ پاسخ سوال البته مشخص بود. او چهار ماه محروم شد و اگر می ماند تقریبا یک نیم فصل را از دست می داد. استقلال هم تمایلی به ماندنش نداشت و البته با دو شکست متوالی مقابل پرسپولیس، درصد زیادی از پایگاه هواداری اش را شکست داد و در نهایت در میان کشمکش حجت کریمی و حضور سرپرست استقلال در برنامه فوتبال برتر و حمایت کاملا ظاهری او از ساپینتو و البته ماجرای راه ندادن کریمی به رختکن استقلال، مشخص شد که ساپینتو ماندنی نیست. در نهایت او دیروز پست خداحافظی گذاشت و از استقلال رفت. حالا که او رفته یک سوال مهم و نکته مهمتر وجود دارد؛ اینکه جایگزین او چه کسی است؟ و در پارامترهای ابتدایی مقایسه‌ای با مرد پرتغالی، چه وزنی و اعتباری دارد؟ در یک نگاه کلی، استقلال در لابیرنت عجیبی گرفتار شده است: گزینه‌های داخلی جانشینی ساپینتو، از تمامی جهات، نسبت به او عقب‌تر هستند و البته گزینه‌های خارجی راضی به گرفتن درهم و لیر نیستند. فرضیه ای هم که باطل شد این بود که برای ادامه همکاری با خودِ ساپینتو هم تردیدهای زیادی در تمامی ابعاد فنی و غیرفنی، وجود داشت. این گزارش سعی می کند از دید فنی، جایگزینان ساپینتو و خود او را بررسی کند.

* داخلی

یک سوال، آیا حضور یک سرمربی ایرانی (در چارچوب فعلی) به جای یک سرمربی خارجی، ولو ساپینتو که خود ساپینتو هم در دسته متوسط‌ها جای می‌گیرد؟ این حرکت اگر در استقلال رقم بخورد، کپی برابر اصل دکترینی است که در تیم ملی فوتبال ایران هم اجرا شد و نتایجش را به زودی در جام ملتهای آسیا خواهیم دید. البته جمله قبلی با بدبینی کامل نوشته شده است. یک سوال مهم تر، کدام گزینه داخلیِ آبی، توانمندی‌ و شایستگی‌های لازم برای نشستن روی نیمکت استقلال را دارد؟ و آیا باید دوباره منتظر تکرار روزهای درخشان! حضور محمود فکری و کادر فنی تمام استقلالی‌اش بود که کمی بیشتر از یک نیم‌فصل دوام آوردند؟ این درست که همه چهار جام‌ لیگ برتری استقلال با حضور امیر قلعه‌نویی و فرهاد مجیدی رقم خورده اما در همه این دوران، استقلال یک ثبات مدیریتی ظاهری داشته است. ثباتی که حالا فعلا وجود ندارد.

 اما گزینه‌های داخلی استقلال چه کسانی هستند؟ جواد نکونام؟ همان که شب مهمترین بازی تاریخ فولاد مقابل الهلال، اردوی این تیم را در غیرحرفه‌ای‌ترین شکل ممکن، ترک کرد؟ شاید اگر او این کار را نمی کرد حالا سرمربی تیم ملی بود. سیدمهدی رحمتی؟ همان که نتایجش روی نیمکت آلومینیوم برای همان تیم، خوب بود و نه برای تیمهای دیگر و البته در نهایت خودش هم متوجه شد که نباید فعلا سرمربی استقلال شود و به همین دلیل راهی نساجی قائمشهر شد. علیرضا منصوریان؟ استقلالی ها هنوز سونامی نتایج بد و تاریخی‌ دوران او را روی نیمکت استقلال به یاد دارند که شکست سنگین به العین امارات در کنار دیگر نتایج، به گوشه گوشه تاریخ باشگاه استقلال، الصاق شده است! و یا ساکت الهامی؟ الهامی که برای خودش از ساپینتو هم «ساپینتو»تر است! باشگاه استقلال هم خوب می‌داند فرهاد مجیدی حاضر نیست در این اوضاع و آنارشی، برگردد و به دست خودش، نتایج و قهرمانی تاریخی‌ و بدون باختش را از بین ببرد. در بین همه این گزینه ها هواداران مطمئنا، جواد نکونام را بیشتر می پسندند. دلیل آن هم مشخص است چون هنوز او را روی نیمکت استقلال ندیده اند. شاید اگر استقلال نتواند گزینه خارجی بیاورد و البته اگر حجت کریمی، مدیرعامل استقلال نباشد، نکونام روی نیمکت استقلال بنشیند.

* خارجی

با توجه به قانون منع پرداخت دلاری که به صورت خلق‌الساعه و عجیبی صبح بازی فینال حذفی، از آن رونمایی شد، استقلال برای حضور یک خارجی به جای ساپینتو چالش هایی خواهد داشت. در حال حاضر اما راه میانبر از نظر مدیران این تیم (که کسی نمی‌داند پس از برگزاری مجمع هم روی همین صندلی هستند یا نه)، پرداخت درهم و حتی لیر به جای دلار و یوروست. البته شاید هم برای تیمهای بالای جدول استثناهایی لحاظ شود. پس از حل این مشکل، مدیران استقلال باید تعیین استراتژی کنند. مطمئنا یا باید با مربیانی کار کنند که قبلا در استقلال کار کرده اند و یا سراغ مربیان جدید بروند. در شایعات آمده بود که در سفر قبلی سرپرست مدیرعاملی استقلال به امارات، با گابریل پین مذاکره شده اما ناف پین به ناف مجیدی بسته شده و البته شکایتی که او از استقلال کرده بود، می تواند نشان دهد که پین سرمربی استقلال نمی شود. جدا از همه اینها، پین به واسطه مدیربرنامه‌های ایرانی‌اش، اصلا گزینه خوبی برای استقلال نبوده و نیست و حتی خود مرد ایتالیایی هم علاقه‌ای به شماره یک بودن نداشته و ندارد. همانطور که گفته شد گزینه معقول خارجی هم قطعا حاضر به عدم دریافت دلار یا یورو نیست مگر اینکه تبصره ای برای این ماجرا درنظر گرفته شود و یا اینکه لیر و درهم هم معادل رقم مدنظر مربیان خارجی معقول باشد. در واقع با لیر و درهم قرارداد بسته شود اما معادل دلار و یورو به مربیان خارجی و حتی بازیکنان خارجی داده شود. اگر هیات مدیره جدید یکشنبه هفته بعد روی کار بیاید، باید دید چه استراتژی برای انتخاب سرمربی جدید خارجی استقلال خواهد داشت اما مطمئنا یک انتخاب درست می تواند استقلال را برای فصل بعد، مدعی قهرمانی در هر دو جام نگاه دارد.

اگر ساپینتو می ماند...

بیایید فکر کنیم که ساپینتو می خواست با استقلال تمدید کند.عطف به ماسبق نشدن نامه معاون رییس جمهور، مهمترین دلیل برای زنده ماندن احتمال ادامه همکاری با مرد پرتغالی بود. رای کمیته انضباطی هم با اعتراض قابل تخفیف می شد اما شرایط ادامه همکاری چندان موجه نشان نمی داد. مسایل مالی، در حال حاضر سد راه مذاکرات بود. ساپینتو با پاداش و اضافه قرارداد، نزدیک به 350 هزار یورو بیشتر می خواست. علاوه بر همه اینها، او پاداش های جداگانه ای هم درخواست داشت. البته در این باره، به نظر می‌رسید هم ادعای باشگاه برای بالا رفتن رقم قرارداد ساپینتو درست بود و هم اظهارنظر مرد پرتغالی که قراردادش فقط 15 درصد زیاد شده! مبلغ قرارداد ساپینتو و استقلال، برای فصل بعدش رقمی معقول بود (720 هزار یورو) ولی آنچه خطرناک جلوه می‌ کرد، آپشن‌های قرارداد بود که آن را بالای یک میلیون یورو می برد. آپشن‌هایی که ساپینتو و مدیربرنامه‌هایش خواهان چند برابر شدن‌شان هستند و قطعا استقلال را در صورت ادامه همکاری به دردسر می انداخت. جز مسایل مالی، رفتارهای هیجانی عجیب ساپینتو هم مشکلی بزرگ برای ادامه همکاری بود.

 البته بن‌بست‌های فنی در بازیهای بزرگ که به شدت استقلال را در این فصل، آزار داد را هم فراموش نکنید. 8 تساوی مقابل حریفانی که می توانست استقلال آنها را شکست دهد و البته چهار شکست در لیگ مقابل سپاهان(رفت و برگشت)، پرسپولیس(برگشت) و تراکتور(رفت) به همراه شکست در فینال حذفی مقابل پرسپولیس که تیر خلاصی به ادامه همکاری ساپینتو و استقلال بود. او مقابل بزرگان نمی توانست نتیجه بگیرد و این ضعفی بود که ساپینتو در تمام طول دوران مربیگری اش در هر جا که بود داشت. شیوه پرس از جلوی هفت نفره او مقابل تیمهایی که دستش را می خواندند، نتیجه بخش نبود، ساپینتو پلن دوم نداشت و البته رفتارهایش کنار نیمکت، تیم را از ریتم می انداخت. یک سوم لیگ برتر، او محروم بود و همه اینها ضرباتی بود که به پیکر استقلال وارد شد تا هر سه جام ممکن این فصل را تقدیم رقیب سنتی اش، پرسپولیس کند.