فرصت آخر اصلاح طلبان - اعتدالگرایان؛ فرصت آخر مردم

انتخابات زودرس نه قابل پیش بینی بود و نه جریان های سیاسی آمادگی حضور در این انتخابات آن هم پس از انتخابات سرد مجلس شورای اسلامی در اسفند ماه سال قبل و اردیبهشت ماه امسال را داشتند اما نه از آن می توان فرار کرد و نه مقابلش می توان منفعل بود. بحث بر سر کنش اصلاح طلبان و اعتدالگرایان در سه انتخابات پیشین زیاد است، هم دلایلی در رد این نوع کنشگری می توان آورد و هم در تایید رفتار سیاسی این دو جریان سیاسی، اما واقعیت اینست که اینبار انفعال، نتیجه ای نگران کننده برای کشور در پی دارد و هر کسی ترغیب به انفعال کند در بهترین حالت شرایط حساس کشور را درک نمی کند و نمی داند آن چیزی که در انتظار ایران است فارغ از نگاه پوپولیستی، خطر پایان عقلانیت و حاکمیت مطلق جریان رادیکال و تندرو را به دنبال می آورد.

واقعیت صحنه این است؛ جریان تندرو که امروز قدرت اجرایی و تقنینی کشور را در اختیار دارد، برای حفظ این قدرت همه ابزارهای خود را به کار خواهد گرفت، این جریان در یک دهه گذشته موفق شده همه رقبا را چه با مهندسی و چه با اقتدارطلبی از میدان خارج کند، آنها نه فقط به اصلاح طلبان و اعتدالگرایان که حتی به اصولگرایانی همچون علی لاریجانی و محمدباقر قالیباف هم رحم نکرده اند، برای از میدان خارج کردن رقبا هم به هیچ اخلاقی پایبند نبوده اند شاید بخش عمده ای از قهر مردم با صندوق های رای نتیجه همین رفتار رادیکال های حاکم در قوه اجرایی و قوه تقنینی باشد، چه مردم نه نگاه خوبی به این جریان دارند و نه جریانی مقابل آنها می بینند که برای حذف رادیکالیسم به آن تمسک بجویند.

در این شرایط اصلاح طلبان و اعتدالگرایان به هر دلیل منطقی یا غیر منطقی (که مجال پرداختن به آن در این نوشته نیست) زمین بازی را کاملا به رقیب تندخو و تندرو واگذار کرده اند. نتیجه ای که امروز رقم خورده هم مردم را سرخورده کرده، هم شرایط کشور را متزلزل ساخته و هم امید به آینده را از مردم گرفته است. مردمی که در تعیین سرنوشت خود منفعل می شوند میدان را به کسانی واگذار می کنند که اساسا باوری به مردم ندارند، برای این جماعت مردم همان اقلیتی هستند که در انتخابات و پای صندوق رای، نام آنها را نوشته اند، مطالبات مردم هم فقط مطالباتی است که همان اقلیت دارد به همین دلیل برجام را گوشه گنجه می اندازند، قانون صیانت تصویب می کنند و قانون حجاب و عفاف برگشت خورده از شورای نگهبان را می نویسند. برای جماعت رادیکالیست هدف، وسیله را توجیه می کند، به همین دلیل هم است که تبعات عمومی تصمیمات خود را نمی بینند و اهمیتی به تبعات این تصمیمات قائل نیستند.

چنین شرایطی همین امروز باید تغییر کند، اصلاح طلبان، اعتدالگرایان و حتی اصولگرایان میانه رو همین امروز را فرصت دارند و اگر وظیفه تاریخی خود در پایین کشیدن رادیکال ها را درک کردند و همه توان خود را برای حذف قانونی این طیف  به کار گرفتند مردم هم با آنها همراه خواهند شد ولی اگر منفعل شدند، مردم را در این شرایط سخت تنها گذاشتند و به تداوم تندرو ها کمک کردند دیگر برای همیشه باید قید همراهی مردم با خودشان را بزنند.

انتخابات هشتم تیرماه، انتخابات چهارساله نیست، حتی انتخابات هشت ساله هم نیست، بلکه پذیرفتن اقتدارگرایی تندروهاست، این انتخابات، می تواند دولت و مجلس تندروها را با احتساب سه سال گذشته از عمر دولت سیزدهم، یازده ساله کند، در این یازده سال هم توان مردمی جریان های اصلاح طلب و اعتدالگرا و حتی اصولگرایان میانه رو به طور کامل از بین می رود و دیگر نه فقط توانی برای اظهارنظرهای ساده برای آنان باقی نخواهد ماند بلکه مشروعیتی همیشگی به تندروها اعطا خواهد شد. 

آن انفعالی که برخی افراد یا جریان های سیاسی در آن می دمد، چه از منظر روشنفکری نمایی باشد و چه از رویکرد گرفتن هوراهای فضای مجازی، نتیجه اش هرچه باشد، خیر و صلاح ایران و مردمش نیست، وضعیت بغرنج اقتصادی، فضای بغض آلود سیاسی، تنش های تند اجتماعی و سردرگمی های فرهنگی نتیجه قطعی چنین انفعالی است و عاملان آن باید خود را سرزنش کنند. در واقع این آخرین فرصت است تا اصلاح طلبان و اعتدالگریان کشور را به مسیر عقلانیت در اجرا و سپش در تقنین برگردانند، اگر این فرصت از دست برود دیگر زمینه ای برای جبران باقی نخواهد ماند.